Zelf pizza maken met je peuter

Pizza, pizza, whooo, pizza. Iedereen in ons gezin is er gék op. Ik moet bekennen; ik wat minder op de diepvriesvariant. Maar een zelfgemaakte en belegde pizza, gaat er zeker in. Toch maakten wij al lange tijd geen pizza zelf meer. Ik vond het teveel werk, dacht ik. Tot ik in het programma Kindertijd van de KRO een stukje zag over zelf pizza maken met je peuter.

Bij het zien van het filmpje, begon mijn peuter meteen weer uit volle borst het pizzalied mee te zingen. “Wil jij ook pizza maken?” vroeg ik hem vervolgens. Luid en duidelijk werd mijn vraag beantwoord met een ja. Dus maakten wij samen een boodschappenlijstje en gingen naar de supermarkt.

Wat lees je allemaal in dit artikel?

Zelfgemaakte of kant-en-klare pizzabodem

Hoewel het natuurlijk het allerlekkerst is om een bodem te maken van zelfgemaakt pizzadeeg, kozen wij toch voor de kant-en-klaar variant. Gewoon omdat het wat mij betreft allemaal niet te lang moet duren met een peuter. Bovendien is de kant-en-klaar pizza bodem op rol, bijna net zo lekker als een zelfgemaakte.

Wat heb je nodig?

Kant-en-klaar pizzadeeg op rol (of de ingrediënten om zelf pizzadeeg mee te maken)
Tomatensaus (kant-en-klaar) of gemaakt met gezeefde tomaten, tomatenblokjes en Italiaanse kruiden
Oregano
Mozzarella (in plakjes of stukjes gesneden)
Geraspte (pizza)kaas (of plakjes)
Vleeswaren (bijvoorbeeld salami en/of ham )
En ander beleg (zoals: champignons, uitjes, olijven, vis en/of fruit, etc.)

Hoe ga je te werk?

Om niet alleen maar met ‘wat mijn peuter lekker vindt’ op de pizza te eindigen, maakten we vooraf samen een boodschappenlijstje. Daarop zette ik sowieso de ingrediënten, die gewoon écht op een pizza horen. Mozzarella, oregano en uiteraard de basis tomatensaus. Verder gaf ik mijn peuter redelijk de vrije hand. Zo liet ik hem bijvoorbeeld de vleeswaren kiezen (wat gelukkig geheel volgens recept salami werd).

Eenmaal thuis stalden we de boodschappen uit op het aanrecht en begonnen we met snijden. Elk soort pizzabeleg ging in een bakje, met wat kleine lepeltjes erbij om het op de pizza te kunnen mikken. Het pizzadeeg rolde ik uit op de bakplaat en zette deze op tafel. De bakjes stalde ik uit erom heen.

Het beleggen kon beginnen. Eerst de tomatensaus, zoals het kindje op TV ook deed. Toen de kaas, de salami ‘and so on’. Toen de pizza geheel belegd was, naar ieders tevredenheid, deden we hem in de voorverwarmde oven. Terwijl de kamer zich vulde met Italiaanse geuren, kwam mijn ongeduldige peuter steeds even gluren of de pizza al klaar was.