Mocht je het ontgaan zijn, dit is een nieuwe rubriek. Op ‘Working Tuesday’ probeer ik je een kijkje te geven in het leven van deze full time werkende moeder. Eigenlijk gaat het over alles wat deze werkende moeder bezig houdt. Vandaag vertel ik iets over mijn twijfels als werkende moeder.
Hoewel ik er toch voor de volle 100% voor heb gekozen, twijfel ook ik wel eens. Heb ik het wel goed gedaan? Doe ik mijn kinderen niets te kort? Mijn antwoord is nee, ik doe ze niets te kort. Maar dat ik mijzelf soms die vragen stel, is niet gek. Daarom probeer ik vandaag ook jullie een inkijkje te geven in mijn antwoorden op de soms prangende vragen van een full time werkende moeder.
Wat lees je allemaal in dit artikel?
Zou ik mijn kinderen niet méér willen zien?
Als ik op deze vraag nee antwoord, is dat gek. Dat doe ik dus ook niet. Want natuurlijk zou ik ze wel meer willen zien. Als een dag 32 uur zou hebben, zou ik ze het liefst 32 uur om mij heen hebben, welke moeder wil dat nu niet. Maar een dag heeft er maar 24.
Zou ik niet liever volledig thuis zijn?
Ja, ik fantaseer wel eens hoe het zou zijn als ik meer tijd zou hebben. Maar het volledig thuis zijn, daar zou ik niet gelukkig van worden. Ik zou bijvoorbeeld het zijn van een huishoudster in mijn eigen huis geen dag volhouden. Want mijn ervaring leert dat wanneer ik thuis zit, ik alleen maar opruim, poets en was. Simpelweg omdat ik mij stoor aan (wat in mijn ogen) rommel (is). En bij thuis zitten, zou ik de hele dag gewezen worden op mijn eigen rommel. Bovendien zou mijn wereld te klein worden in huis. Ik zou een goed gesprek tussen volwassenen gaan missen. Ook omdat de meeste vriendinnen mama’s ook werken.
Zou ik niet minder willen werken?
Ja hoor, stiekem denk ik ook wel eens hoe het zou zijn als ik minder of vanuit huis kon werken. Maar ook daarvan zou ik niet gelukkig worden denk ik. Ik zou de sociale contacten die ik heb op mijn werk enorm gaan missen. Bovendien zou ik ook de financiële vrijheid missen. Willen we alles kunnen blijven doen, zoals en zo vaak we dat nu doen? Dan zullen we geld moeten verdienen. Het hebben van een eigen inkomen maakt mij daarnaast als vrouw onafhankelijk. En ik houd wel van die gedachte dat ik mijzelf kan redden als de nood aan de man is.
Zouden we met minder geld ongelukkig worden?
Nee, dat denk ik niet. Op de lange termijn is geld natuurlijk niet zaligmakend. En we zouden het met minder ook heus wel redden. Maar het heeft niet onze voorkeur. En die voorkeur hoeven we gelukkig op dit moment ook niet te wijzigen. Wij hebben beiden werk en het stelt ons in staat om ons leven zo te leiden. We kunnen in dit huis wonen, dat zo ruim is en lekker centraal gelegen op het dorp. Beiden kunnen wij een auto rijden. Wij kunnen (liefst 2 keer per jaar) op vakantie. En zo kunnen wij ook leuke dingen doen en kopen met (en soms ook zonder, zo eerlijk moet ik zijn) de kinderen, wanneer we dat maar willen.
Ben ik (té) materialistisch?
Misschien in de ogen van sommigen. Maar het is onze keuze. En voor elke mama, elk gezin, die overweegt dezelfde keuze te maken: het kán. Het is druk, maar het kan. Als full time werkende moeder van 2 ben ik het levende bewijs. Je kunt werken, je kinderen met liefde grootbrengen, en nog tijd overhouden voor jezelf ook. Klinkt ineens een stuk minder materialistisch.
Kwaliteit boven kwantiteit
Uiteindelijk denk ik dat het gaat om kwaliteit en niet om kwantiteit. De tijd die ik met mijn kinderen doorbreng is namelijk 100% kwaliteit. In mijn geval, toen ik volledig thuis zat, was ik niet de meeste gezellige moeder. Werd diezelfde tijd dan wel meer kwantitatief maar zeker niet meer kwalitatief.
Hebben jij wel eens twijfels over jouw keuze?