Werken en moederen: onmogelijke afspraken
Sinds je moeder bent, moet je ineens op komen draven op allerlei afspraken waar je voorheen niet mee te maken had, laat staan van gehoord. En steevast worden deze ingepland op tijden die voor een (werkende) moeder allesbehalve haalbaar zijn. 10-minutengesprekken, consultatiebureau-afspraken, ziekenhuisbezoeken, kan iemand mij vertellen waarom deze altijd ingepland worden op de meest onmogelijke tijden?
Wat lees je allemaal in dit artikel?
Werken en het consultatiebureau
Laatst moest ik er weer eens komen opdraven. Ik was er post-baby nummer 2 heel even vanaf, maar met de komst van onze knorrepiet belande ik toch weer in de malle molen van het baby-apk consultatiebureau. Ons consultatiebureau is helemaal met haar tijd meegegaan en maakt tegenwoordig de afspraak voor jou, digitaal, volautomatisch zo in je online consultatiebureau-agenda. NIET handig, want ze kiezen altijd net die tijden dat ik NIET kan. Midden op de dag bijvoorbeeld, wanneer ik volop in vergadermodus zit.
Werken en ziekenhuisafspraken
Het ziekenhuis kan er ook wat van. En dit zal voor alle moeders, of je nu werkt of niet, hetzelfde zijn. Ook zij plannen afspraken in op voor moeders onmogelijke tijden, laat staan werkende moeders. Voor onze oudste moeten we nog wel eens naar de oogarts. En welk tijdstip verzoek ik ook neerleg, ze zitten er altijd nét naast. In het betreffende hospitaal hebben we 2 smaken in afspraakvoorkeuren: ’s morgens en ’s middags. Ik geef dan altijd aan dat ik OF de vroege morgen, OF de late middag als voorkeur heb. Maar gek genoeg wordt een vroege morgen altijd vertaald naar de late morgen en een late middag vice versa. Dit is dus wederom NIET handig, ik werk weten jullie nog? Ritje naar de kinderopvang, van en naar het ziekenhuis, weer terug naar de kinderopvang en retour werk, kost mij gewoon keiharde uren. Kan dat nou echt niet anders?
Werken en schoolafspraken
Ik gaf het al even aan: scholen en andere kinderinstanties, ze zijn geen haar beter. Nu gaat ons kroost nog niet écht naar school, maar ik reken het KDV voor het gemak ook maar even tot dit kaliber. En ja hoor, ook zij kunnen er wat van. En je zou toch denken dat een instelling als het KDV wel raad weet met werkende ouders. Toch zijn de 10-minuten gesprekken en andere ouderdingetjes veelal overdag. Que? Ik breng mijn kroost echt niet voor de lol naar jullie toe. Ik werk overdag, daarom dus.
Werken… dan maar niet?
Misschien denk je “had je maar niet moeten gaan werken, dat hoort toch gewoon bij het ouderschap?” Sorry, maar met die mening maak ik dan toch meteen maar even korte metten. Want je kunt nou eenmaal niet oordelen over de reden waarom een moeder werkt (ik voel een pleidooi aankomen, maar ik doe het niet.) Net zo min kun je dus oordelen over hoe zo’n moeder haar tijd moet indelen. ikzelf werk uit vrije wil, maar niet elke moeder heeft die keuze. Toch vind ik dat onze maatschappij, met alles wat ze doen om moeders/vrouwen meer aan het werk te krijgen, daar best wat meer rekenschap mee zouden kunnen houden.
Meer moeders aan het werk?
Maar hoe dan wel? Nou, volgens mij is de oplossing echt veel simpeler dan gedacht. Waarom bestaat er bijvoorbeeld niet zoiets als een avondziekenhuispost? En de lieftallige dames van het baby-apk consultatiebureau, zouden die ook niet gewoon eens 1 avondje in de week kunnen werken? Gewoon zodat alle werkende moeders én vaders eens niet een halve dag vrij hoeven te vragen voor een half uurtje van jullie tijd? Een halve dag die we juist zo graag bewaren voor als onze kindjes bijvoorbeeld ziek zijn? Volgens mij moet zoiets toch echt wel haalbaar zijn. En wellicht is dit in de (grotere) steden ook wel allang aan de orde. Hulde daarvoor! Oproep aan mijn gemeente is dan ook…: wil je meer moeders aan het werk? Doe er dan ’s wat aan?