Mama dagboek #10: wanted for NOT sleeping

Oke, ik beken meteen schuld. Zoonlief zit vermoedelijk midden in een ‘oei ik groei’ sprongetje, gezien het razend tempo waarin hij zich ineens als een malle ontwikkelt, met als resultaat… Staan in bed, niet willen slapen, protesteren, krijsen, noem maar op. Nachtelijke escapades die zijn papa en mama tot lichtelijke wanhoop drijven. Ik beken dus schuld. Hoe standvastig ook, en met verwoede pogingen tot kalmte bedaring, naast zijn bedje zittende wachtend tot de koekepeer weer gaat slapen, neerleggen en zwijgzaam weglopen, het baat allemaal evenmin. En wanneer je dus al enigzins gebroken bent door onderbroken nachten, full-time werkweken, nog steeds enige gewenning aan de nieuwe gezinssituatie plus de nodige virussen die hier steeds de ronde blijven doen… Dan, en ik beken nog maar eens schuld want ben er allerminst trots op, beland de kleine man uiteindelijk fijn tussen zijn lichtelijk uitgeputte papa en mama in. Waar meneer de koekepeer vervolgens als een roosje zijn nachtrust afmaakt. En dat ‘als een roosje’ mogen we best een understatement noemen.

Volgens de ‘oei ik groei’ bijbel zijn we de komende weken nog wel even zoet. Dat het wel aardig klopt met wat er in het groeihandboek staat beschreven, kan ik niet anders dan beamen. Het ’terug naar mama’ syndroom is te merken aan de baby die steeds aan mijn been hangt, knuffeliger is dan ooit tevoren en luidkeels protest geeft op het moment dat je even uit het zicht bent. De nieuwe vaardigheden die de kleine telg erbij zou krijgen, komen ook aardig overeen met wat er in het groeiboekje wordt vermeld. Meneer herkent een koe, schaap of ander soortig dier uit duizenden en weet het daarbij bijpassende geluid steeds beter te reproduceren. Ook weet hij inmiddels feilloos hoe iets ergens in moet, op moet of uit moet. Wat resulteert in speeltjes die ergens op worden gezet, blokjes die ergens in worden gestopt, deurtjes, laatjes en klepjes die open en vervolgens weer dicht worden gedaan en autootjes die heen en weer worden gereden bijgestaan door nagebootst autogebroem. Maar dat is nog niet alles, want zoals ik al eerder heb vermeld dat staan het nieuwe zitten was, is daar nu een nieuwe dimensie bijgekomen, lopen! En dan niet aan de hand maar zelf. Aan de rand van de tafel eromheen, van mama’s knie naar de tafel (wat nog wel eens misgaat en de nodige schaafplekken oplevert, want dat evenwicht is nog wel een dingetje) en achter de loopwagen, hele kleine inieminie stukjes, want eng is dat natuurlijk nog wel!

Apetrotse ouders dat wij zijn natuurlijk die dat allemaal even prachtig vinden en dat niet doorslapen dan maar even voor lief nemen. En ach, als ik dit zo lees, dan zou ik er zelf ook slapeloze nachten van krijgen. Maar toen ik van het weekend door de Zeeman liep en in het voorbijgaan een boefjespyjama zag liggen waarop stond ‘WANTED for not sleeping’, kon ik het niet nalaten. Vannacht slaapt de kleine grote boef dus maar mooi (NIET) in zn nieuwe pyjama.