Voor de eerste keer vliegen met kinderen
Wat een luxe, zo midden in het jaar naar de zon. Het was voor ons de allereerste keer dat we in de meivakantie het warme weer opzochten. En hoewel het hier in Nederland ook prachtig weer bleek, hebben we op en top genoten van onze vakantie naar Portugal. Met dank aan opa en oma, die ons uitnodigde mee te gaan. En weet je wat nou zo bijzonder was? Wij gingen voor de eerste keer vliegen met kinderen.
Wat lees je allemaal in dit artikel?
Naar het vliegveld
De reis begon eigenlijk al ’s ochtends vroeg in de auto. We gingen op weg naar het vliegveld waar vandaan we naar Faro, Portugal zouden vliegen. We vlogen vanaf het Duitse Frankfurt Hahn dat zo’n drie uur rijden van onze woonplaats ligt. Een behoorlijk stuk dus. Maar desondanks bleef de stemming er goed in op de achterbank. Sterker nog, de spanning was duidelijk te voelen. We gingen namelijk voor de eerste keer vliegen met kinderen. Ik moet bekennen; ik vond het zelf misschien nog wel het meest spannend.
Een eigen trolley
Eenmaal aangekomen op het vliegveld keken onze jongens hun ogen uit. Trots liepen de beide mannen met hun trolleys het vliegveld over. We checkten onze bagage in en doken nog even de aanwezige Mac Donalds in voor wat te snaaien en te drinken. We moesten toch wachten alvorens we konden boarden. Ik maakte van deze gelegenheid meteen maar even gebruik om het ‘echte werk’ te laten zien. Een trap naar boven leidde ons naar het panoramadeck waar vandaan we de vliegtuigen zagen opstijgen en landen. De oh’s en ah’s waren niet op één hand te tellen.
Door de douane
Niet veel later gingen we door de douane dat al evenveel indruk maakte op de kleine mannen als dat wat ze daarvoor hadden gezien. De koffers die door de scan gingen, waar ook hun eigen trolley-tjes tussen lagen. De poort die ze door moesten lopen. Nog even kreeg ik het schaamrood op mijn kaken, toen onze kleinste man plots de benen nam. Heel even wendde ik mijn hoofd af waarna hij vlug door de douane stoof. Tien Duitsers in uniform doken boven op onze kleine deugniet, die met een big smile terug op zijn plaats werd gezet.
Tijd om te boarden
Toen kwam daar het moment dat we konden boarden. We sloten aan in de rij en schuifelden langzaam richting de uitgang. En daar stond ie… Het grote vliegtuig, waarvan ze al weken droomden. We mochten erin. Stevig aan de hand van opa en oma betraden onze kleine avonturiers de trappen omhoog het vliegtuig in. No way back, daar gingen we.
Eenmaal in het vliegtuig werd alles aandachtig bestudeerd. De luiken voor de raampjes die tot vervelends toe open en dicht konden. De gordels die ze zelf dicht én open konden maken. De opklaptafeltjes waar je ook zo leuk mee kon spelen. Het was een beleving van jewelste. Zelfs het stripverhaaltje op de rugleuning van de stoel voor ons werd opgemerkt. Want er was een heuse glijbaan in het vliegtuig, aldus onze kleuter. Mocht het je ontgaan, de kleine man doelde op het noodplan waar inderdaad een noodglijbaan op te zien was.
Tja, en toen startte de motors van het vliegtuig. Uit voorzorg gaf ik de mannen hun speentjes zodat ze geen last zouden krijgen van de oortjes. Het vliegtuig kwam in beweging en maakte vaart, veel vaart. Aangemoedigd door twee kleine mannen die tegen het raampje geplakt zaten en riepen “harder”, kwam het vliegtuig van de grond. Daar gingen we. Door de wolken en op weg naar ons vakantieadres.
Voor de eerste keer vliegen met kinderen; we hebben het overleefd!
Ik moet bekennen; ik had er een lichtelijk hard hoofd in voordat we vertrokken. Voor de eerste keer vliegen met kinderen, je weet het immers nooit met een peuter en een kleuter. En hoewel de blagen doodop waren (want niet geslapen in de auto op de heenweg zoals gepland), en we ook geen speelgoed bij ons hadden (want hun handbagagekoffertjes mét speelgoed moesten we alsnog afgeven voordat we het vliegtuig in gingen), bleven ze redelijk in het gareel. Oké, er werd af en toe eens op de stoelen gestaan en onrustig heen en weer gedrenteld, maar wat wil je. Drie uur stil zitten is niet iets dat een kleuter of een peuter van nature in zich heeft. Maar we hebben het zonder al te veel kleerscheuren overleefd.
Aan het einde van de vlucht, toen de daling werd ingezet, viel onze jongste nog in slaap. Wel wat te laat, maar ach het was vakantie dus ‘who cares’. De oudste van het stel genoot van de landing, toen het vliegtuig met een bons aan de grond werd gezet. Hij vond het een ware beleving zo bleek later, de komende tien dagen raakte hij er maar niet over uitgepraat. Elk vliegtuig dat overvloog werd dan ook aandachtig bestudeerd of het misschien niet toevallig ons vliegtuig was. Die moest natuurlijk wel even extra begroet worden.
Vliegen met kinderen, zou ik het weer doen?
Vraag je mij; zou je weer gaan vliegen met kinderen? Dan antwoord ik volmondig ja! Hoewel ik zelf geen fan ben van met het vliegtuig op vakantie gaan, om de doodeenvoudige reden dat ik liever met de auto op pad ga, is het vliegen met kinderen mij echt enorm meegevallen. Alle horrorscenario’s van schreeuwende, ontembare kids bleven gelukkig uit.
Lees ook: Gezinsvakantie naar Italië #4: wat deden wij nog meer?
Voor de eerste keer vliegen met kinderen; bereid je voor!
Zorg er alleen wel voor dat je goed bent voorbereid. Neem wat te eten mee, te spelen en te lezen. Wij hadden voor elk kind een handbagage trolley ingepakt met speelgoed, maar op de lijnvlucht waarmee wij gingen, moesten wij voor dat we het vliegtuig ingingen het alsnog afgeven. Tip: doe wat te spelen en uiteraard al het andere noodzakelijke zoals luiers en doekjes in je handtas, die je sowieso het vliegtuig mee inneemt. Zorg ook dat je kind eventueel comfortabel een dutje kan doen, door een kussentje mee te nemen. En vergeet uiteraard niet zijn of haar favoriete knuffel. En misschien nog wel belangrijker; maak het vliegen met kinderen leuk.
En jij? Ga jij met kinderen graag met het vliegtuig op vakantie? Of liever met de auto.