TAG: 10x ontzwangeren, hoe deed ik dat?

Het is alweer even geleden dat ik een TAG invulde. En lijstjes mens als ik ben, vind ik dat natuurlijk wel weer eens tijd worden. Ik kwam deze TAG bij Sheila van Beineffable tegen en wist meteen: die moet ik invullen. De 10x ontzwanger TAG, want boy wat is ontzwangeren onderschat zeg.

Hoe lang geleden is het dat je kindje is geboren?

Het is nu ruim 16 maanden geleden dat onze kleine Knorrepiet ter wereld kwam. Gaan we uit van het ‘9 maanden op en 9 maanden af’ principe dan ben ik al ruimschoots door mijn ontzwangerperiode heen. Maar of dat zo voelt?

Lees ook: Bevallige verhalen #11: een raket bevalling

Is jouw kraamweek gelopen zoals je had gehoopt/verwacht?

Helemaal en meer. Mijn eerste echte kraamweek thuis, die van onze eerste zoon, verliep namelijk erg moeizaam. Dit omdat onze dochter, ons eerste kindje, is overleden na haar geboorte en de eerste kraamweek (of eigenlijk dus de tweede) in het teken stond van angst om ook dat kindje te verliezen. Mijn kraamhulp destijds was echt geweldig. Het is mede dankzij haar dat ik door die eerste week heen gekomen ben. De fantastische steun die ze mij gaf, hoe ze mij leerde omgaan met mijn angst, begrip voor onze situatie had en maar luisterde naar de verhalen die ik had over onze dochter…

Zowel ik als mijn partner wisten meteen dat wij deze kraamhulp ook graag wilden bij onze tweede zoon. Ik deed dus een voorkeursverzoek en die werd ingewilligd. Hoewel ik iets minder angst had dan bij onze eerste zoon, was ik nog steeds erg onzeker over alles. Maar het scheelt als je een kraamhulp hebt die je niets hoeft uit te leggen.

Lees ook: Bevallige verhalen #12: de kraamtijd

Waar had je in de ontzwangerperiode behoefte aan?

Euh…. Slaap? Want tjonge, jonge, jonge… met twee kinderen is er haast geen nacht meer dat we echt doorslapen. Ik kon en kan nog steeds wel een maand slapen.

In welk opzicht ben je veranderd nu je moeder bent?

In alle opzichten. Voordat ik moeder werd, was ik nogal een losbol. Ongedwongen stond ik in het leven. Toen werd ik moeder van onze dochter, die twee weken na haar geboorte overleed. Een heftige gebeurtenis die je geen kersverse ouder toewenst. Die losbol ben ik nu niet meer. Als ik in de spiegel kijk dan ben ik niet meer de vrouw die ik was daarvoor. Ik ben zichtbaar ouder geworden. Ik ben moe. Niet alleen omdat het moederschap vermoeiend is, maar ook omdat ik psychisch nog steeds vecht tegen het verdriet. Dat moet ik misschien wel altijd blijven doen. Het gaat nu geestelijk beter met mij dan een aantal jaren geleden. Maar weggaan, dat doet het nooit.

Wat viel je zwaar in de periode van ontzwangeren?

Toen ik in die 9 maanden ontzwangerperiode zat, had ik erg last van hormonen. Ik was gewoon niet mijzelf. Gelukkig is dat nu anders, dat is een hele opluchting. Maar moe ben ik nog wel. Het zijn echt tropenjaren met die twee blagen van ons. De jongens schelen elkaar krap twee jaar en dus hebben wij een dreumes én een peuter thuis. Hard werken, kan ik je vertellen.

Hoe combineer jij je werk en ouderschap samen en hoe ervaar je dat?

Ik ben een fulltime werkende moeder. Ook dat is best pittig. Ik kan het allemaal combineren en heb er bewust zo voor gekozen. Maar soms is het best afzien. Wat het voor mij extra druk maakt, is dat ik naast het moederschap en mijn werk ook nog duizend andere dingen doe. Dat zit in de aard van het beestje en krijg ik er maar niet uit. Maar het put me soms best uit.

Hoe ben je nu ten opzichte van je ‘oude ik’?

Gera van Huismama zei het al: mijn ‘oude ik’ bestaat niet meer. Dat is bij mij niet anders. Hoe graag ik het ook zou willen, dat komt nooit meer terug. Soms vind ik dat best erg, dan denk ik terug aan hoe ik vroeger was. Maar ik zou het toch voor geen goud willen ruilen. Want wat een rijkdom is het moederschap. Ondank alles wat wij hebben meegemaakt, heeft het mij als persoon sterker gemaakt dan de vrouw die ik daarvoor was.

Hoe gaat het lichamelijk met je?

Ik mag eigenlijk niet klagen. Ik ben weer op mijn oude gewicht en aan mijn lijf zie je zo niet direct dat ik drie kinderen heb gebaard. Wel ben ik moe. Dat heeft effect op mijn hormoonhuishouding en dus ook op mijn lichamelijke gesteldheid.

Wat is het meest veranderd in je leven sinds de geboorte van je kindje?

Dat ik dankbaar ben voor het leven. Niet dat ik daarvoor niet dankbaar was, maar de situatie met mijn dochter heeft mijn kijk op het leven veranderd. Een gezond kind krijgenn is een geschenk. Iets waarvoor je heel dankbaar moet zijn. Dat wij nog twee gezonde zoons mochten krijgen, dat is zo bijzonder.

Wat wilde je na 9 maanden na de geboorte van je kind gedaan/bereikt hebben?

Ik had geen doelen of verwachtingen. Ik leefde van dag tot dag. Voor mij was maar één ding belangrijk, dat mijn kinderen gezond zouden blijven. De rest is bijzaak.

Wauw, wat een leuke TAG. Maar als ik mijn antwoorden zo teruglees, dan is het allemaal best zwaar geworden. Sorry, dat was niet zo bedoeld. Zeker omdat zo’n ontzwangerperiode eigenlijk heel mooi is. Je bent immers moeder geworden van iets heel bijzonders. Toch heeft de geboorte en sterfte van onze dochter impact gehad op alles. Ik kan daar helaas niet omheen. Waar ik dan toch nog even mee wil afsluiten, is dat het mij ook veel moois heeft gebracht. Moeder zijn is namelijk enorm bijzonder. Het is dankzij mijn dochter dat ik dit nóg twee keer mocht ervaren!

Lijkt het je leuk om deze TAG ook in te vullen? Vergeet dan niet de bedenkster (Sheila van Beineffable) ervan te noemen, want het is dankzij haar dat deze prachtige TAG in het leven is geroepen. Verder zou ik het ook leuk vinden om te weten of je hem invult, want ik ben enorm nieuwsgierig naar jouw ontzwangerverhalen.