Ik vertelde jullie onlangs iets over onze ‘struggle‘ om de laatste fles van 24:00 uur eraf te krijgen bij onze kleine babyman. Nou die battle hebben we gewonnen… ‘victory’! En achteraf denk ik dan weer, waar heb ik me in vredesnaam druk om gemaakt. Want het ging eigenlijk veel gesmeerder dan vooraf gepland, gehoopt én gedroomd.
In een ruk
Op een willekeurige avond besloten we de fles namelijk gewoon niet meer te geven. We waren wel aan het afbouwen geslagen, maar ons kleine mannetje deed dit eigenlijk zelf al. Want hij dronk die laatste fles nauwelijks meer leeg. Daarom kreeg hij overdag steeds vaker meer en meer honger. Melde zich weer eerder om gevoed te worden en dronk binnen no time ineens toch die 210 cc flessen leeg. In een ruk, een teug, als een malle, empty, opperdepop! Dus nu durfden we het wél aan… en zo lieten we die laatste fles vallen.
En zo waar, babylief sliep door alsof het nooit anders geweest is. En dat is het sindsdien ook niet. Waar heb ik mij in vredesnaam toch druk over gemaakt. Dus moraal van dít verhaal… het komt allemaal goed en het regelt zich uiteindelijk gewoon vanzelf… gelukkig!