Op vakantie… met een dreumes

Eindelijk, eindelijk, eindelijk, ein-de-lijk. Vakantie. Dat dacht ik 3 weken geleden. Wat was ik, eigenlijk ons hele gezinnetje, daar aan toe. Al maanden speculeerden we over het hoe en waarom van onze vakantie. Waar zouden we heen gaan? Lees: hoe gaan we de vakantie beleven (of beter gezegd overleven) met een dreumes? Alle vakantievarianten zijn de revue gepasseerd. Met caravan op vakantie, met vliegtuig naar een warm land, all inclusive, rent a tent, huisje huren, met de auto op vakantie naar Italië (ons o zo geliefde Italië), of toch gewoon wat dichter bij huis. Ardennen misschien, de Nederlandse eilanden…. aan zee… Uiteindelijk stuitten we via Airbnb op een appartementje in, jawel, Zeeland. Middelburg om precies te zijn. Dat leek ons wel wat. Toch even er uit, niet te ver, kunnen we mooi even oefenen met onze dreumes, op vakantie als kersverse ouders. Fietsen mee (lekker burgerlijk), strand, zee, stadjes… Daar gingen we ons vast wel vermaken. En dat was ook zo.

Vooral de fietsen mee was een groot succes. Want koekepeer vond het prachtig zo voor op de fiets. Fietsend door stad en land crosten we kris kras het Walcherens eiland over. Dagje naar zee, dagje naar Vlissingen, dagje zomaar ergens heen… Dat zomaar ergens heen was wellicht nog wel het leukste fietsuitje. Uiteraard was het niet volledig zomaar ergens heen want vooronderzoek bracht ons die fietsdag naar kaasboederij Schellach vlakbij Middelburg. Een kaasboerderij waar je samen met de zwart wit gevlekte favoriete beesten van onze kleine man in het weiland kon picknicken. Picknicken bij de koeien, hoe leuk. Eenmaal aangekomen bij de boerderij was de ‘picknicken bij de koeien ronde’ helaas al aan de gang. Maar je kon wel nog steeds het weiland in live tussen de koeien staan. En dat deden we. Nieuwsgierig als koeien zijn, kwamen ze meteen in getale onze kant op. Zelfs ik vond die beesten van zo’n minuscule afstand groot. Ook ons kleine makkertje was er zeer van onder de indruk. Na ons weilandbezoekje en koeienaairondje besloten we nog even door de stallen te lopen. Ook daar kon je heel dicht bij de vlekkerige meiden komen die daar heerlijk en op hun gemakje genoten van hun grasserige hapjes. Meneer vond het allemaal even indrukwekkend en alleen dat al was goud waard. Toen we uiteindelijk alle koeien hadden gezien, van grote volwassen koeien tot aan ieniemienie pasgeboren kalfjes, besloten we nog even wat te gaan drinken. Op een groot grasveld bij de kaasmakerij streken we neer. Papa die wat te drinken ging halen en mama die met de kleine man de bijgelegen speeltuin verkende. Met een grote mand vol met lekkers kwam papa even later terug van het boerderijwinkeltje. Toch nog een picknick, die bestond uit verse kaas, verse sapjes, kersen en heerlijke broodjes. Genieten!

Maar Zeelandia bracht meer. Naast veel marktjes bezochten we namelijk in die week ook twee keer het strand.  Hoewel de koekepeer op Texel al wel kennis gemaakt had met het strand, was dit wel de eerste keer dat hij gehuld in zwembroek en voorzien van zonnebrand een dagje door ging brengen op de grote zandvlakte. En dat beviel meneer wel. Al gauw waggelde hij over het strand als of hij er dagelijks kwam. De zee was eerst even wennen. De branding vond meneertje toch wat vreemd en te diep het water in bleek niet meteen een succes. Maar toch bleef dat water trekken wat uiteindelijk resulteerde in het feit dat de papa en mama koekepeer de hele dag achter de kleine dreumes aan moesten vangen om zijn missie richting zee te staken. Na een dagje strand waren wij beiden dan ook kapot, gesloopt. Rustig op je handdoekje liggen dommelen in de zon is er niet meer bij. De kleine man gunde ons geen moment rust. Moesten we niet achter hem aanvangen omdat hij weer eens richting zee liep, moesten we hem wel bij andere gezinnetjes vandaan plukken. Maar genieten deed hij. Moe en bedolven onder het zand keerden we einde van de middag per fiets terug richting appartement. Strand, ook dat konden we afstrepen.

Hoe we de vakantie beleefden met dreumes? Anders, zoveel is duidelijk. Vakantie vieren op het niveau dat we voorheen gewend waren is er simpelweg niet meer bij. Ja we gingen nog steeds de hele dag op pad, hoewel ik echt wel voorstander ben van regelmaat vond ik dat meneer zich op vakantie ook best een beetje aan ons kon aanpassen. En dat deed hij prima, ging slapen in de auto, in de wagen en zelfs op de fiets wanneer de slaappietjes hem echt teveel werden. Ook uit eten gaan bleven we doen. De kleine man ging gewoon mee naar het restaurant wat de ene keer een groter succes was als de ander moet ik heel eerlijk toegeven. Maar het lukte allemaal wel. Echter eindeloze wandelingen door berg en dal, winkelstraatjes afstruinen, burchtjes en musea bezoeken, dat was er niet meer bij. Dat werd verruild voor speeltuinen aandoen, koeien kijken, pretparkbezoekjes en andere meer kindvriendelijke activiteiten. Je stelt je vakantieschema toch bij. Want we zijn immers niet meer met z’n tweeën en ook nummer drie verdient een leuke vakantie. En cliché, geniet je kind dan geniet je als ouder ook.