In het kader van… ‘ik ben een werkende moeder en heb het razend druk’… dé uitvinding van de eeuw als je het mij vraagt. Want ik doe tegenwoordig online boodschappen en dat scheelt een heule hoop tijd. Tijd die ik nuttiger kan besteden dan vrijdagavond of zaterdagmorgen geïrriteerd achter een wagentje aan sjokken, al zoekend naar die ene aanbieding (die dan toevallig altijd nét weer uitverkocht is) en al ergerend aan de mede supermarktbezoekers van die dag (die altijd nét even minder haastig zijn dan ik en mijn weg vervelend versperren wanneer ik er langs moet).
Altijd haast
Nee, dat boodschappen doen is niet echt wat voor mij. Hoe dat komt? Ik heb altijd haast. Ik weet exact wat ik moet halen (dat staat namelijk op mijn lijstje, lijstjes mens als ik ben) en ik lijk daarin de enige te zijn. Want iedereen die ik passeer tijdens mijn bezoek aan de supermarkt lijkt zeeën van tijd te hebben om uitgebreid boodschappen te doen. Opzwellende aders krijg ik daarvan. Het liefst loop ik al vloekend en tierend door het boodschappenwarenhuis, met mijn boodschappenwagentje scheurend door de gangpaden, bruut met de zwenkwieltjes (die bij mij altijd de verkeerde kant op zwenken, zo gek dat altijd ìk net die karretjes tref) fijn inrijdend op iedereen die zich in mijn looppad begeeft…. “Schiet op, aan de kant, hete koffie… of zoiets.” Het is een noodzakelijk kwaad maar een rondje door een overvolle supermarkt maakt mij klaar voor opname op de spoedeisende hulp. Met hartkloppingen van woestenij en een oververhit brein weet ik meestal nog maar net in enigszins normale staat de kassa te bereiken. Waar ik dan aansluit in… ja hoor, je raadt het al, de verkeerde rij… … “ZUCHT.”
Vanuit mijn luie stoel
Nee, dat boodschappen doen is niet mijn hobby, mocht je dat ontgaan zijn. Maar toen ik het online boodschappen ontdekte? Toen ging er een hemel voor mij open. Want online kom ik niet in aanraking met overvolle gangpaden, tref ik geen lege schappen waar voorheen de aanbiedingsproducten lagen waarnaar ik op zoek ben, sluit ik niet aan in de verkeerde rij. Noop, dan doe ik boodschappen vanuit mijn luie stoel. Dan pak ik mijn lijstje erbij (want die blijf ik heel ouderwets toch lekker hanteren) en mijn iPad met de online boodschappen app en bestel ik wat ik nodig denk te hebben. En denk ik de volgende dag iets vergeten te zijn? Dan voeg ik dat nog gauw eventjes toe aan mijn online boodschappenmandje, of ik gooi het eruit, dat kan ook nog. Iets dat zich herhaalt tot de dag voor de aflevering van mijn bestelling. Dan klik ik definitief op bestel en worden mijn boodschapjes heel chic in mijn lokale buurtsuper verzameld en kan ik deze op een bepaald tijdstip ophalen. Geen onnodig gesjouw met overvolle boodschappentassen (die met een beetje mazzel altijd nét uitscheuren op het moment dat je er iets vloeibaars mee vervoert…), maar een supermarktmannetje die met een steekwagentje vol met kratten mee sjokt naar mijn auto om mijn aangekochte supermarktwaar in mijn kofferbak te bonjouren. Want voor een drukke, werkende moeder die op het moment van boodschappen doen echt rijp is voor weekend, is dat toch best fijn kan ik verklappen. Het scheelt toch weer een uurtje aan tijd die ik dus ook nuttiger kan besteden, aan mijn 2 schatten van zoons bijvoorbeeld.
Ik ben dus om en doe online mijn boodschappen. Gek eigenlijk dat ik dit nooit eerder heb gedaan, in een wereld waar online aankopen doen meer regel is dan uitzondering. Heb jij het online boodschappen doen al ontdekt?