De groeibijbel Oei ik groei van Hetty van de Rijt en Frans X. Plooij. Geleend van oma en zijn nut meer dan bewezen. Het woudlopersmoederhandboek pur sang. Weet ik het even niet meer, beland ik weer in één van die momenten waarop ik mijzelf afvraag ‘wat is er met zoonlief aan de hand?, waarom wil hij niet zus of doet hij zo?’ Slaan we gewoon het Oei ik groei boekje erop na en tadaaah!
Negen van de tien keer klopt het als een bus. Vertoont de kleine man dié symptonen die beschreven staan in het boek en kan ik zijn ‘momentjes’ koppelen aan de zogenoemde ‘sprongetjes’. Dat het niet voor iedere moeder werkt kan ik me overigens goed voorstellen. Ieder kind is immers anders en ontwikkelt zich op zijn eigen manier en tempo. Ik heb er gelukkig wel veel baat bij. Ja, natuurlijk klopt niet altijd alles feilloos. Kan ook onze kleine vriend heus echt niet alles (al) wat er in het rijtje van ‘nieuwe vaardigheden’ staat opgesomd.
Maar met een klein beetje gezond verstand en met het besef dat inderdaad ieder kind zijn eigen ontwikkeltempootje aanhoudt, kan ik me redelijk vinden in de bevindingen van de sprongetjeswetenschap uit de ontwikkelingsbijbel. Dat we dus nu aan de vooravond staan van sprongetje nummer zoveel, de sprong van opeenvolgingen doet mij in spanning afwachten tot de volgende reeks van slapeloze nachten en hangerige periodes.
En een vooraankondiging is volgens mij al in gang gezet want meneer ontwikkelt zich ineens in razend tempo. Gooit netjes de blokjes weer in de bak terug, zet autootjes feilloos boven in de autobaan, wil alleen maar lopen en het liefst ook ergens heen en hij babbelt en kletst je de oren van de kop. Koetje …boeeh, schaapje ….bèèèh, hondje …wafff. Moeten we het groeiboekje geloven dan mogen we onze borst wel nat maken. Want van de 7 sprongen die de ‘oei ik groei baby’ maakt in zijn eerste levensjaar, belooft dit de meest intense, spannende, moeilijke en langdurige sprong van allemaal te worden. Heerlijk, ik kijk er nu al naar uit!