Mama dagboek #44: een gesprek op niveau

Op een haar na 2 jaar is onze kleine man. Een kleine man van nu precies 1 jaar en 9 maanden oud. Een kleine man die niet op zijn mondje is gevallen, sterker nog, hij ‘lult’ ons de oren van de kop. En oh, oh, wat ben ik enorm trots op de nu al gigantische woordenschat van ons wonderkind (en ja hoor, ieder kind is een wonderkind, alleen vandaag voel ik gewoon even de noodzaak om over ons eigen wonderkindje te pochen…mag best toch?)

Afijn, die woordenschat. Een kind in de leeftijd van 18 tot 24 maanden zegt en kent ongeveer 50 woorden. 50 woorden die voornamelijk bestaan uit één of twee lettergrepen. Met die 50 woorden kan hij of zij korte zinnen maken bestaande uit twee woorden. Check, doet ie allemaal keurig volgens het boekje! Maar, en nu komt ie, zoonlief vindt woorden bestaande uit twee lettergrepen to-taal niet uitdagend. En zinnen bestaande uit twee woorden? Zoooo 18 maanden. Nee, hoor, onze koekepeer (poch, poch) babbelt er lustig op los en het leuke is, je verstaat hem in de meeste gevallen ook nog.

Die lettergrepen, laten we daarmee beginnen. Woorden als “pa-ra-pu, pa-de-toel, keu-ke-deu”, spreekt hij feilloos en zonder enige moeite uit. Sommige woorden zijn het zelfs waard om er nog even een extra lettergreep aan toe te voegen. Zo wordt ‘vrachtwagen’ kunstig omgedoopt tot “vrag-wa-ge-au-to”. Want hé, drie lettergrepen zijn ook zooo saai. Ook zinnen maakt hij in een handomdraai. “Mama, wa – benj- nou, Peheen, wa-benj-nou… Papa, auto – thuis? Melk dinke, boodje eten”. Zo even een greep uit het alfabetisch vermogen van ons kleine mannetje.

Die taalontwikkeling gaat dus in een razend tempo. Elke dag leert hij er weer nieuwe woorden bij en beleven wij, als ouders, een moment dat we denken… “Huh? Sinds wanneer kan hij dat nu weer zeggen?” Resultaat; een gezellige kletskous aan tafel waarmee je al best, weliswaar op niveau, een gesprek kunt voeren. Hoe leuk!

Zingen is ook zo’n dingetje. Dat vindt meneertje heerlijk en doet hij dan ook volop. Zo valt hij feilloos in bij liedjes als ‘schaapje, schaapje, heb je witte wol’, ‘poesje mauw, kom eens gauw’, ‘op een grote paddenstoel’… Maar dat niet alleen, ook zelf initieert meneer menig liedje. Het is dan vaak nog wel even gissen welk liedje hij ten gehore brengt, maar hebben we de wijs te pakken, dan is het onze beurt om hem bij te vallen. Hoe leuk is dat!? En hoe trost kun je als ouder zijn als zijn juffen van de kinderopvang je aanspreken en vertellen hoe taaltechnisch goed onderlegd je kleintje is. Dat hij al zo duidelijk en zoveel praat! Dat hij het liedje ‘smakelijk eten, smakelijk eten’ volledig mee blèrt terwijl zijn andere dreumesvriendjes nog helemaal niet zo ver zijn. Tja, kan er niets aan doen, maar dan groei ik echt twee meter de lucht in. Trots dus op ons wonderkind (poch, poch). En dat mag af en toe best toch?