De laatste fles, stukje bij beetje steeds ietsje minder

Wauw, ik kan me nauwelijks meer herinneren hoe we dat de vorige keer hebben aangepakt. Of we er toen ook zo moeilijk, lang en lastig over deden als dat we nu doen. Want dat afbouwen van die laatste fles, dat lijkt maar niet te lukken. En ik lees toch steeds vaker dat kindjes van ouder dan 4 maanden en die meer wegen dan 6 kilootjes schoon aan de haak, het best kunnen doen met een flesje minder. Pfoe, moeten we er dus toch maar an ben ik bang.

Kijk het zit zo. Onze knorrepiet, de jongste van onze 2 blagen, krijgt al geruime tijd om de 4 a 5 uur een flesje. Daar doet hij het uitstekend op. Meneer start iedere ochtend keurig om 7:00 uur des morgens en meldt zich netjes binnen het gestelde tijdsbestek voor een nieuwe voeding. Laatste fles geven we meestal rond de klok van 24:00 uur. Maar dat is nou net de fles die er eigenlijk wel af zou mogen. En als ik heel eerlijk ben, is dat hoogstwaarschijnlijk ook gewoon het beste voor iedereen.

Want de kleine knorrepiet slaapt meestal zodanig diep dat we hem niet tot nauwelijks wakker krijgen. Het leegdrinken van de fles is dan al helemaal uitgesloten, in your dreams. En als de jongste telg de fles al leegdrinkt, dan doet hij er rustig een uur over. We hebben dus al verschillende malen geprobeerd om het voedingsschema van zoonlief op de kop te gooien. Maar helaas tot nog toe zonder enig succes.

Op aanraden van het baby-apk-keuringsbureau (het consultatiebureau) begonnen we met het aanbieden van flesjes met meer voeding. De theorie zou zijn dat de kleine man dezelfde hoeveelheid voeding zou binnenkrijgen verdeeld over minder flessen per dag. Theoretisch klinkt dat natuurlijk hartstikke leuk. De praktijk blijkt echter heel anders te gaan. Want onze jongste telg wil helemaal geen flesjes met meer voeding. Die worden bij lange na niet leeg gedronken, de helft wordt weer uitgespuugd of meneer is na zo’n overvolle fles zo verzadigd dat hij de daarop volgende fles steevast weigert. Tja, en dan krijgt meneertje toch ineens weer honger rond de klok van 12en, toch maar weer een 5e fles dus.

“Moet je dan niet even volhouden?” Ik hoor het je denken. Believe me, dat hebben we echt wel geprobeerd. We hoogden flesjes op naar meer voeding (fail!), lieten meer tijd tussen de flesjes zitten (mislukt!), we probeerden het zelfs rigoureus door de knorreman maar helemaal niet meer wakker te maken en het ‘dan maar op z’n beloop te laten’, kijken of hij voorbeeldig zou blijven doorslapen wanneer we hem die 5e fles helemaal niet meer gaven. Niets bleek echter minder waar, want tussen 3:00 en 4:00 ’s nachts begon een brullend aapje vanuit de babykamer te schreeuwen om gevoed te worden (“nu even niet…!”). Knap vervelend wanneer je elke ochtend om 6:00 uur op staat om te werken en je weet dat het alternatief (een 5e fles) binnen handbereik ligt.

Maar hoogtijd wordt het eigenlijk wel. Dus zijn we opnieuw gestart met een serie pogingen om die laatste fles eraf te krijgen. Hoe we dat gaan doen? Steeds een beetje minder in die laatste fles doen. Dus sinds begin deze week is de hoeveelheid in de 5e fles geminimaliseerd. Stukje bij beetje steeds ietsje minder totdat er helemaal niets meer in de fles zit. Langzaamaan het kleine babybreintje en dito maagje laten wennen aan het nieuwe ritme. En dit keer houden we vol… (denk ik).