Mama dagboek #86: onze dreumes slaapt nog steeds niet door

Het is nog steeds een drama, dat slapen hier. Het leek even goed te gaan en de ingeslagen weg leek heel even zijn vruchten af te werpen. G#d mag weten wat, maar iets heeft weer verdraaid veel roet in het eten gegooid. De kleinste man heeft een broertje dood aan in zijn eigen bed slapen. Onze dreumes slaapt nog steeds niet door.

Lees ook: Mama dagboek #84: slaapproblemen en scheidingsangst, wat te doen?

De wekkermethode

Even geleden kon je lezen wat wij deden aan de slaapproblemen bij onze jongste telg. We maakten gebruik van de wekkermethode om van het gezeur rondom het niet willen slapen af te komen. En heel even leek het ook écht zijn vruchten af te werpen. Zo waar sliep de kleine man na verloop van tijd weer geheel zelfstandig in. Zelfs doorslapen deed hij.

Slaapproblemathiek 2.0

Eureka, blijer konden we niet zijn. En dat bleek ook wel toen enkele weken later we weer te maken kregen met slaapproblemen. Hoewel ik dit keer écht wel geprobeerd heb om het met de wekkermethode op te lossen, leek het alsof we nu te maken hadden met slaapproblematiek 2.0. Want die methode van steeds iets langer wegblijven, daar trapte onze kleine knorrepiet natuurlijk ‘no way’ meer in.

Naast het bed tot dat hij slaapt

Huilen, krijsen, alle zeilen worden bijgezet zodra je ook maar een duimbreed richting de uitgang van zijn slaapkamertje beweegt. En omdat we nog een slapend exemplaar op de etage hebben liggen, laten we het nu gewoon niet meer zo ver komen. We doen dus weer braaf iedere avond dienst naast het bed van dreumeslief, net zo lang totdat hij in slaap valt.

Alsof hij het ruikt

Wanneer de kleine man slaapt. En dan bedoel ik écht slaapt, want haal het niet in je botte hersens om ook maar een poging te wagen weg te sneaken als hij nog niet volledig in dromenland is gearriveerd. Dan begint ook eindelijk mijn avond. En hoewel zo’n bedzitsessie meestal niet langer in beslag neemt dan een kleine 10 minuten, vind ik het inwendig een eeuwigheid duren. Zie ik in gedachten de klok voorbij tikken en mijn plannen met al wat ik die avond nog gedaan had willen hebben, als sneeuw voor de zon verdwijnen. Dit staaltje ongeduld wordt overigens haarscherp opgepikt door dreumeslief die de 10 minuten zonder enige moeite oprekt naar pak en beet een stuk of 20. Alsof hij het ruikt.

Niet opvoedkundig

Het is misschien niet de meest opvoedkundige methode. Maar opvoedkundig verantwoord bezig zijn, doen we toch al niet. Want halverwege de nacht meldt onze kleine dreumes zich ook nog steeds braaf. Half slaapdronken vind ik mijzelf dan stommelend richting zijn slaapkamertje, op de volautomatische piloot zijn slaapzak afpellend om het kleine mollige dreumeslijfe uit het ledikantje te tillen en het hoopje tussen ons in te vleien.

Geen kracht om door te zetten

Geloof me, ook hier hebben we van alles geprobeerd om het te verhelpen, maar de kracht om door te zetten ontbreekt nog steeds. Zo heb ik onlangs toch ook maar weer het campingbedje opgeborgen dat nachten lang, ongebruikt, naast ons bed heeft gestaan. Het plan was om meneer hier in te leggen wanneer er zich weer nachtelijke escapades zouden voordoen. Nou, denk maar niet dat die slinkse dreumes van ons het daar mee eens was.

Accepteren: onze dreumes slaapt nog steeds niet door

In deze blog las je even geen goede opvoedraad of tactiek die ik voornemens ben te gaan volgen. Nee, ik moest het simpelweg even van mij afschrijven: onze dreumes slaapt nog steeds niet door. Wij kampen na ruim 1,5 jaar nog steeds met slaapproblemen? die maar niet over lijken te gaan. Doodvermoeiend, vooral wanneer je continu bezig bent het tij te keren zonder vooruitgang te boeken.

Voorlopig accepteer ik de situatie dusmaar even zoals het is. Knorrepiet slaapt maar in waar we bij zijn en komt maar gewoon tussen ons in, als hij ’s nachts wakker wordt. So be it! Wéér kiezen we dus voor de ‘makkelijkste’ weg. Althans, makkelijk, niet altijd slaapt het even lekker met een woelkont van heb ik jou daar naast je. Maar afijn, slapen doen we in elk geval allemaal wél.

Lees ook: Mama dagboek #74: de sprong rond 37 weken spookt rond

Hoe gaan jullie om met eventuele slaapproblemen? Tips hoor ik erg graag in de comments