Ja hoor… deze mama is mega-f#cking-trots! Niks nieuws zul je denken, nou wel dus. Want we hebben hier toch even een dikke mijlpaal in de kamer geplaatst, of geplast kun je beter zeggen, daar zeg je u tegen. Want met behulp van Peppa Pig heeft de koekepeer van het weekend zijn eerste, echte, eigen plasje op het potje gedaan. Eureka, hoera, jippiejajee!
Een beetje eng
We oefenen al een tijdje met op het potje gaan. Eigenlijk al vanaf de dag dat hij 2 jaar werd. En vooral met mooi weer, dan huppelt de kleine man zonder luier rond. Gewapend met een dweil en emmer, een vuilniszak op de bank (door schade en schande wordt men wijs, nadat er 2 keer over de bank heen is gezeken), een stapel schone onderbroeken en genoeg billendoekjes in de aanslag beginnen we meestal aan het zindelijkheidsavontuur. Maar tot voor kort dus nog met weinig resultaat. Meneer is er zich best van bewust dat hij op het potje moet, maar hij het is gewoon allemaal nog een beetje eng.
Gezellige beer
We hebben overigens niet alleen een pot in de huiskamer staan, zo’n gezellige beer die je lachend toekijkt vanuit een hoekje van de kamer. Ook een brilverkleiner en een heus wc opstapje op het reguliere toilet ontbreken hier niet. We maken namelijk geen onderscheid tussen wc en pot. Alles is hier op het potje. Ik ben namelijk allang blij als hij het überhaupt ergens op wil doen. We zetten hem dan ook regelmatig op beiden, zodat hij met allebei vertrouwd raakt. Afijn.
Ikke wil geen luier
Gisteren wou meneer geen luier om. Hij gaf het zelf aan “ikke wil nie luier mama”. Oke, dan niet, “maar dan moet je wel op het potje plassen hè”. “Ikke wil nie potje plassen mama”… hmmm, dilemma. Maar meneer wilde echt geen luier om dus besloot ik “dan maar niet”. Vanaf het moment dat de kleine man ui zijn middagslaapje kwam,totdat we gingen eten heeft hij niet geplast, dat het eraan zat te komen was dus wel duidelijk. Maar op mijn vragen of hij al een plasje moest doen, werd steeds een ferme “nee” geantwoord. Ook mijn pogingen om hem op het potje dan wel de wc te plaatsen, faalden. “Ikke ben klaar mama”… zonder resultaat dus.
Euforie
In overleg met de papa des huizes probeerden we het dus over een andere boeg te gooien. We besloten Peppa Pig in de strijd te gooien, meneertje is namelijk heulemaal weg van het engelse roze varkentje, en dit bleek hét beste chantagemiddel ooit. Dus we knipten de TV aan, selecteerden de afleveringen van Peppa op Netflix, plaatsten de peer met zijn broek op zijn kleine peuterenkeltjes op de berenpot voor de TV en wachten… We wachten en wachten en wachten…. niets. Telkens als de kleine vent opstond van zijn potje omdat hij plots toch niet meer op het potje wilde zitten, zapten we weg van Peppa (gemeen misschien maar het werkte). “Als je op het potje gaat zitten, krijg je Peppa”… En ja hoor, na een tijdje was het “Oh kijk, ikke plasje op het potje daan”… YES! Euforie ten top en een van blijdschap op en neer springende, peuter de lucht in prijzende papa en mama tot gevolg. Ook peuterlief glom van blijdschap. Want het was wel duidelijk dat hij iets goeds had gedaan! We beloonden hem met een snoepje, een sticker op zijn beloningskalender en een extra aflevering van Peppa! Hij blij, wij blij. En hopelijk weer een stapje bij zindelijkheid dichterbij…