Zo’n kinderdagverblijf is zo gek nog niet… zo blijkt. Want er wordt de kleintjes nogal het een en ander bijgebracht daar. En de invloed van andere peutervriendjes, die het ook doen, maakt toch vele malen meer indruk dan de wil van pa en moe. Dus eten we sinds nog niet zo heel lang met bestek. Eten met een mes én vork. “Ikke ook mes” werd mij laatst bij het tafeldekken gevraagd. “Huh…? Wat…? Jij ook een mes?”… En voordat ik goed en wel kon nadenken of het dekken van beide bestek onderdelen wel of niet een verantwoorde keuze is, volgde er “ikke zelluf snije”. Nou vooruit dan maar. En zowaar worden beide bestek instrumenten keurig gebruikt waarvoor deze bedoelt zijn. Weer een mijlpaal…tje in de ontwikkeling van de opgroeiende peuter. Dus leg ik steevast iedere avond naast een vork of een lepel ook een mes bij het bordje van zoonlief. Want laat hem maar fijn oefenen op deze nieuw verworven skill.
