En toen werd het morgen… de zon kwam op… en ik realiseerde mij… het is zover… Mijn verlof zit er namelijk weer op. Mama ‘goes back to work’ en zo zwaaide ik gistermorgen niet alleen mijn koekepeertje uit, maar liet ik ook mijn lieve, kleine babymannetje achter op het kinderdagverblijf. SLIK!
Wat lees je allemaal in dit artikel?
Klaar voor het KDV
Het begon allemaal op zondagavond. Ik pakte dit keer niet alleen de tas in van onze oudste zoonlief, maar deed dit nu ook voor onze kleinste knorrepiet. Mat genoeg schepjes voeding af, deed het flesje in zijn rugzakje en zocht wat extra reservekleertjes uit voor de ‘je weet maar nooit’-gevalletjes. Daar stonden ze dan… twee ingepakte rugzakjes van Skip Hop (want deze zijn echt té leuk) klaar om meegenomen te worden naar de babyschool. Wat is het snel gegaan en wat is ook onze jongste al groot geworden. En hoewel ik er echt klaar voor ben om weer aan het werk te gaan, ik ga de tijd met mijn beide mannetjes samen ook enorm missen.
Met twee vrolijke rugzakjes liep ik richting de ingang
Toen ik aankwam bij het kinderdagverblijf hees ik zoals gewoonlijk onze kleine, grote man uit de auto die vol enthousiasme richting de ingang rende. ‘So far nothing new.’ Maar ik moest dit keer een extra handeling uitvoeren, die ik lange tijd niet meer heb uitgeoefend. Ik haalde de maxi cosi van de achterbank en een klein babysnoetje keek mij lachend aan. Ik smolt, heel even wilde ik het babyhandeltje met dezelfde snelheid weer in de auto terug kiepen om snel terug naar huis te rijden (gordijnen dicht, afsluiten voor de buitenwereld en nog heel eventjes knuffelen met babylief). Maar ik rechte mijn rug en liep met maxi cosi in de ene hand en twee vrolijke rugzakjes in de andere achter mijn kleine peuterman aan naar de ingang van de opvang.
Het KDV is er klaar voor
Alles stond al klaar voor de komst van de nieuwe aanwinst. Mandje voor zijn spulletjes, een vakje voor zijn flesje. Alles was voorzien van naam en toenaam. Hij hoorde er al helemaal bij. Ik legde mijn babyhoopje op de speelmat en meteen begon hij vrolijk en lachend naar de babygym te kraaien die ik boven hem had neergezet. Die zou zich dus wel gaan vermaken. Ik voorzag peuterlief van een dikke zoen en vroeg hem goed op zijn broertje te letten. Toen snelde ik met sneltreinvaart richting mijn auto om maar zo snel mogelijk de afleiding van mijn werk op te zoeken. …”zucht”… daar gaan we dan… back to work! Ook de tijd van het ‘loslaten’ van onze jongste zoon is aangebroken…
….klaarblijkelijk