Wat doe je op een rustige doch warme zomerse zondagmiddag? Precies, fietsen. Dus hopte ik samen met mijn koekepeer op de fiets om te fietsen door berg, dal en weilanden. Heerlijk keuvelend met zoonlief aan mijn stuur fietsten we langs grazende koeien, wollige schapen en vrolijk, hinnikende paarden. Meneer vond het prachtig. Krekels zongen het hoogste lied, vliegtuigen kleurden de lucht vol witte strepen en vogels vlogen op en neer en af en aan. Alles was buiten en heel de omgeving leefde.
Met een pitstop tussendoor, die we maakten bij de plaatselijke ijscoman, sloten we ons fietstochtje die middag af met een spontaan bezoekje aan het strand. Ogen en mond vielen wagenwijd open van verbazing. Hand in hand liepen we samen het standje op. We schopten onze schoenen uit om het zand tussen onze tenen te voelen. We gooiden met zand naar elkaar, bouwden zandtaartjes en besloten om ook nog maar even pootje te gaan baaien. Want het water was heerlijk. En hoewel we geen zwemkleding bij ons hadden, liepen we toch gewoon lekker rebels het water in. Want die kleren, ach, die drogen wel weer op de terugweg dacht ik.
Meneertje vond het fantastisch en genoot opperbest. Moe maar voldaan keerden we die avond terug naar huis. Dat blijven toch de leukste, die spontane uitjes.