Kan iemand mij vertellen waarom er geen end komt aan die was?
Nou…? Joehoe… iemand? Niemand? Ik wordt er echt werkelijk heulemaal gek van, met een hoofdletter G. De was, daar lijkt namelijk geen end aan te komen.
Wat lees je allemaal in dit artikel?
Moeder is best een beetje zielig
Zeker niet wanneer buikgriepjes hoogtij vieren en je midden in de nacht twee keer een bed, pyjama’s en ander onder gespuugd waar moet verwisselen… én wassen. Daar hadden wij de afgelopen week weer eens mee te maken. Ik vind het echt enorm zielig hoor als mijn kroost ziek is, begrijp me niet verkeerd. Maar die was die daarmee gemoeid gaat, zucht… Ik vind mijzelf dan ook stiekem altijd best een beetje zielig.
Moederschap en zoveel was
Denk je net de hele handel bijgewerkt te hebben en zie je sinds lange tijd eindelijk weer eens de bodem van je wasmand…? Mispoes! Binnen no time is je zolder weer veranderd in een wasgoedwalhalla waar de bergen te wassen waar tot aan het plafond rijken. Dat hadden ze mij wel even mogen vertellen voor ik moeder werd, dat er zoveel was bij komt kijken.
Wasmachine draait overuren
Die wasmachine draait hier dus overuren en de droger is in mijn hele wassende leven nog nooit zo vaak rondgegaan. Fok die energierekening: we wassen en drogen hier af en aan. Tikkie terug (je weet wel van die reclames die in mijn ogen een verre van realistisch beeld van de werkelijkheid neerzetten) is voor mietjes en mensen die geen opgroeiende kinderen hebben.
Hekel aan was, maar strijken…?
Nu is het zo dat mijn lieftallige moeder (en mams nogmaals dank voor alles wat je hier doet in huis) het meeste van mijn wasgoed opvouwt wanneer zij op onze jongens komt passen. Toch blijft die stapel wasgoed zich maar vermenigvuldigen. Ik mag overigens blij zijn dat het wasgoed überhaupt schoon gewassen terug in de kast belandt, want 9 van de 10 keer leven we hier vanaf de strijkplank. Ongestreken wel te verstaan want ik vertik het om te strijken. Ik mag dan een hekel hebben aan was, strijken vind ik nog veul en veul erger.
Ik was me een ongeluk
Waarom in vredesnaam smeren kinderen altijd alles eronder? Geen dag hebben ze hetzelfde aan. Onder eten gesmeerde shirts, broeken met grasplekken, doorgelekte luiers die ondergoed doorweken en beddengoed vol met snottebellen. En dan heb ik het nog niet eens over onze eigen kleren. Ik was me echt een ongeluk sinds ik moeder ben.
Begrijp me niet verkeerd, ik houd zielsveel van mijn kinderen. Maar die was… wat heb ik daar een hekel aan.