Sinds een weekje is de brandweerkamer van onze kleine koekepeer… klaar! Finito, finished, gereed! Het IKEA Kura bed is, op een paar wielen en wat lampjes na, succesvol omgetoverd tot brandweerwagen. En sinds afgelopen weekend slaapt onze kleine brandweerman in zijn grote jongensbed. Hoewel ik best wat twijfels had of hij het wel zou accepteren. Laten we wel wezen, het is nogal een verandering voor een jongetje van nog geen 2 jaar die van een klein ledikantje van 60 x 120 cm naar een groot bed van 90 x 200 cm gaat. Kan ik concluderen dat het project ‘nieuw bed’ meer dan geslaagd is. En zeg ik meer dan, dan bedoel ik ook meer dan!
Vorige week, op donderdagavond om precies te zijn, zijn we begonnen met fase 1 van het project ‘nieuw bed’. Het ledikantje van zoonlief stond tijdens de verfbeurten van het brandweerwagenbed bij ons op de kamer. Zoonlief bivakkeerde dus heel gezellig een week lang bij pa en moe op de slaapkamer. Fase 1 stond daarom in het teken van ‘opnieuw’ wennen op de eigen koekenperenkamer. Toen alle ‘nieuwe kamer’-spullen op zijn plek waren gezet, hebben we het ledikantje eerst weer over verhuisd van onze slaapkamer naar de kamer van zoonlief. Twee nachten heeft meneer geslapen op zijn nieuwe brandweerkamer in zijn oude vertrouwde bedje. Maar eigenlijk was hij toen al niet weg te slaan uit zijn nieuwe grote jongensbed. Reuze interessant vond hij het. Springend op en van het bed moesten we hem ’s avonds echt overtuigen om terug in zijn eigen ledikantje te gaan. Dus besloten we zaterdagmiddag meneer voor het eerst in zijn grote bed te leggen. En met succes.
Ik had al zijn knuffels al in zijn nieuwe bed gelegd, het brandweerwagenbed uitnodigend opgemaakt en zijn slaapzakje open gelegd. En toen het tijd was voor de dagelijkse middagdut kroop meneer er vol enthousiasme in. “Gote bed?”, vroeg de kleine man mij toen hij in zijn slaapzak kroop. “Ja, grote bed, jouw grote brandweerwagenbed”, beantwoorde ik. En tevreden viel meneer in slaap. Meneer heeft de hele week als een brandweerroosje in zijn nieuwe bed geslapen, zowel overdag als ’s nachts. Geen nachtelijke escapades en geen uit bed klim capriolen, waar ik eerst zo bang voor was. Nee hoor, meneer slaapt de hele nacht hartstikke door. In de ochtend moeten we hem zelfs wakker maken, en dat is eigenlijk vrijwel nieuw voor ons. Ik denk dat het hele gezin afgelopen week nog nooit zo goed heeft geslapen.
Conclusie; hoewel de kleine man echt nog maar een heel klein hummeltje is, is hij er klaarblijkelijk toch klaar voor. En hoewel ik vond dat (nog geen) 2 jaar eigenlijk nog wat te klein is voor zo’n heul groot bed, is het tegendeel mij even goed bewezen door onze kleine vriend. Hij is enorm blij met zijn nieuwe tattuu-tattuu kamer waar hij heerlijk kan spelen met al zijn oude en nieuwe, al dan niet brandweergerelateerde, speelgoedjes. Wanneer we ’s avonds voor het slapen gaan samen een boekje uitzoeken om te lezen, gaat meneer dan ook gezellig naast mij zitten op de rand van het brandweerwagenbed om mee te ‘lezen’. Een kleine baby, en zelfs een dreumes, is hij niet meer. Meneer is een heus klein kindje geworden. Een beginnend peuter en hartstikke baby af. Mijn mannnetje, ons mannetje, wordt groot. Heul groot.