Op de blote voeten… blotevoetenpad Hof van Twello

Weer zo’n gevalletje, wat zullen we eens gaan doen… En weer werden we getipt door collega van manlief. Hoewel ik van het bestaan afwist, zijn we er toch nog nooit eerder geweest. En nu we er geweest zijn snap ik niet waarom we er nooit naar toe zijn gegaan. Want ook dit uitje bleek een schot in de (biologische) roos. We liepen het ‘Blotevoetenpad Hof van Twello‘.

De tocht des onheils

Sceptisch als ik was, moest ik eerst wel even wennen aan het fenomeen ‘op je blote voeten door de vrije natuur’. Maar het wende al gauw en bleek ontzettend leuk te zijn. Nietsvermoedend trokken we onze schoenen uit, deponeerden deze in de daarvoor bestemde kast en begonnen aan de tocht des onheils.

Vies worden van de modder

Het was al dagen droog en van horen zeggen zou het pad leuker zijn wanneer het geregend had. Maar niets bleek minder waar, want hoewel we redelijk droog begonnen, werd de ondergrond onder onze blote voetjes al gauw sompig. En dat was best even wennen. Het duurde even voordat ik de lemige modder tussen mijn tenen had geaccepteerd en het ‘vies’ worden omarmde. Maar al gauw werden we viezer en viezer en werd het blotevoetenpad Hof van Twello leuker en leuker.

Lees ook: Het langste Blotevoetenpad van België en Nederland; blotevoetenpad Lieterberg

Moeras

Vooral het moeras, waar we bij de start al voor ‘gewaarschuwd’ werden, was een dingetje. “Dankzij de hoge waterstand van de IJssel kan het er namelijk wel tot een meter diep worden”, werd ons bij de ingang verteld. We konden er ook omheen lopen maar we besloten het toch te proberen. Manlief met onze jongste telg in de draagdoek liepen voorop en ik volgde met de koekepeer stevig aan mijn hand kort daar achteraan. Vooral dat onbekende, met een mannetje van nog nét geen meter hoog, vond ik nogal spannend. Ik zakte tot ver over mijn knieën in de drek en voelde de drassige ondergrond langs mijn benen omhoog borrelen. ‘Blèch’ was mijn eerste reactie, ‘schrik’ mijn tweede want onze peer zakte tot over zijn middel in het water. Ik kneep stevig in de kleine handjes van mijn mannetje en sleepte hem door het moeras heen.

Plezier bij het blotevoetenpad Hof van Twello!

Elke stap was weer opnieuw een verrassing. “Hoe diep zou het zijn, wat zou je voelen onder je voeten, takjes, boomstronken, drek…?” Voorzichtig moesten we lopen om ons evenwicht te kunnen bewaren en niet uit te glijden. Held als ik ben (NOT) liep ik gespannen het moeras door en dat voelde ook onze kleine man. Hij werd bang… Gelukkig waren daar de sterke armen van papa die ons verder het moeras door hielpen. Ik besloot mijn ‘angst’ voor het onbekende in te ruilen voor plezier! En zo struinden we vrolijk verder al “wat is dit leuk, lekker vies worden” roepend het moeras door, de modderige paden over, de met water gevulde leemkuilen door en langs de kiezelpaadjes.

Vitamientjes

Langs de route troffen we verschillende thematuinen waar fruitbomen en struiken groeiden waarvan je de vruchtjes mocht plukken. Onze peer is gék op bramen en die groeiden er rijkelijk. Dus steeds waren we meneertje kwijt die weer ergens bij een bamenstruik was blijven hangen om deze van de rijp geworden vruchtjes te ontdoen. Niet alleen zat meneertje onder de modder, ook zijn snoet was inmiddels blauw geworden van het bramensap. Ook de vele appelbomen en de druivenranken die we passeerden vielen in de smaak bij onze (biologische) zoon. Aan de hoeveelheid vitamientjes heeft het die dag zeker niet gelegen.

Weer terug bij het begin

Toen we terugkeerden was het al tegen de avond. We speelden nog even op de speelweide, gleden van de glijbaan met onze modderige kleren en schommelden nog wat totdat we besloten weer huiswaarts te keren. Bij de bijgelegen waterpomp wasten we onze voeten (KOUD!). De aangekoekte, zwarte modder kregen we er nauwelijks van af, maar dat gaf niet. Er lagen handdoeken waar we gebruik van mochten maken om ons af te drogen. We trokken onze droge, schone kleren weer aan en kropen (nog) half zwart in de auto. Eenmaal thuis sprongen we in een lekker warm bad. Het was leuk, heel leuk. Spannend, avontuurlijk, maar leuk!

Het blotevoetenpad Hof van Twello

Het Blotenvoetenpad Hof van Twello start vanaf een speelweide. Hier kun je je schoenen achterlaten en daar kom je na de wandeling, die ongeveer een 1,5 uur duurt, ook weer terug. Het blotevoetenpad is zowel ’s zomers als ’s winters geopend. De lengte van de route is 2 km en daar doe je (met kinderen) ongeveer 1,5 uur over. Het is aan te raden om vooral oude kleren aan te trekken en een setje droge kleren mee te nemen. Met mooi weer kun je zelfs overwegen je kroost enkel in zwemkledij de modderige omstandigheden van het Blotevoetenpad te laten trotseren. Want vies word je!

Het pad is leuk wanneer het droog is en waarschijnlijk nóg leuker wanneer het heeft geregend of regent. Het Blotevoetenpad Hof van Twello kost €6,- entree voor iedereen van 13 jaar of ouder. Voor kinderen van 5 t/m 12 jaar betaal je €3,50 en onder de 5 jaar zijn kids zelfs gratis. In de winter betaal je ietsjes minder. Van 1 oktober tot 21 maart is de entree €4,- voor iedereen vanaf 13 jaar en € 2,50 per kind. Honden zijn niet toegestaan en het pad is niet geschikt voor wandelwagens of buggy’s. Op het Hof van Twello vindt je naast het Blotevoetenpad ook nog een grote kas vol met allerlei (biologisch geteelde) gewassen, een streekwinkel met heerlijke streekproducten, een theetuin én een terras waar je heerlijk kunt zitten en wat kunt eten en drinken.

Kortom; zoek je een leuk uitje in de vrije natuur? Blotevoetenpad Hof van Twello is zeker een aanrader voor iedereen die niet terugdeinst voor wat viezigheid en van vertier in de buitenlucht houdt!

Heb jij wel eens een blotevoetenpad bezocht?