Donderdag Meppeldag, straattheaterfestival

Afgelopen donderdag was het weer zover, mamadag. Om de week is mamakoekepeer een hele dag vrij van haar werk en dan is het extra feest. Ik probeer eigenlijk altijd wat te gaan doen die dag. En dat kan variëren van een stukje fietsen, bezoekje brengen aan de kinderboerderij, bij een vriendje of vriendinnetje op bezoek of gewoon ergens winkelen. Wat we ook gaan doen, het maakt mijn kleine koekepeertje echt niet uit, zoveel is wel duidelijk. Als we maar wat samen doen. En dat treft want dat vind mama ook helemaal geweldig. Juist omdat ik fulltime werk, zijn de dagen dat ik vrij ben extra bijzonder. Ik wil er dan ook echt zijn voor mijn mannetje. Als het kon nam ik wat vaker vrij maar helaas laat mijn werk dit niet toe. Die momentjes dat ik een dagje vrij ben, maken we het dan ook extra speciaal. Zo geschiede dus ook afgelopen donderdag. Toen stond een bezoekje aan Donderdag Meppeldag op de planning.

Donderdag Meppeldag is een zomerse festiviteit, dat gehouden wordt in de woonplaats waar mijn ouders wonen, mijn geboortestadje en het plekje waar ik nog steeds graag kom. Elke donderdag in juli en augustus zijn er dan van allerlei spektakels en festiviteiten te beleven in de stad. Muziek, braderie, kleedjesmarkt en elke donderdag een ander thema. Dus het programma Meppeldagen erbij gepakt en een leuke dag uitgezocht. Afgelopen donderdag was het thema straattheater. Kris kras door de stad verspreid waren er allerlei kleine voorstellinkjes te zien, acrobaten, clowns en ander straattheaterfertier. Dat leek me helemaal leuk voor ons kleine koekepeertje. ’s Morgens toen de dag begon dus vol goede moed opgestaan. Hoewel het weer aanvankelijk wat somber leek, aan het zonnige lachebekje van zoonlief was dit overigens totaal niet te merken want die deed de zon spontaan schijnen, vond ik toch dat ons uitje door moest gaan. We laten ons immers niet zomaar uit het veld slaan. Dus gepakt en gezakt richting Meppel gereden voor de zoveelste editie van Donderdag Meppeldag. Niet alleen beregezellig maar ook beredruk was het in het centrum van Meppel. Voordat we het feestgedruis trotseerden, aten we eerst nog even gezellig een broodje. We streken neer bij V&D La Place en aten samen van een heerlijke triangel roomkaas met verse bieslook. Hoewel de V&D uitpuilde van de mensen en we nauwelijks een plekje konden bemachtigen, leek zoonlief hier geen enkel probleem mee te hebben. Hij haai-de en zwaaide weer als vanouds naar iedereen die ook maar een beetje zijn kant uit keek. En dan ben je als moeder apetrots kan ik je vertellen. Trots op het ventje dat zo gezellig naast je aan tafel zit en die van oor tot oor besmeerd met roomkaas lekker zijn broodje zit op te peuzelen.

Afijn, na heerlijk te hebben gesmikkeld van ons broodje was het dan eindelijk tijd om ons tussen het feestend publiek te mengen. De acrobaten, dansende artiesten en gek, verklede mensen kwamen ons meteen al bij het verlaten van het warenhuis tegemoet. Grote blauwe ogen keken verbaasd in de rondte. De eerste act die we tegenkwamen, viel meteen al in de smaak. En bij het aflopen van de minivoostelling, toen het eromheen verzamelde publiek uitbundig begon te klappen, deed meneer dan ook uit volle borst, of hand moet ik eigenlijk zeggen, mee. Dit resulteerde weer in de nodige ohs en ahs want zo’n enthousiast klappend ventje is blijkbaar nogal aandoenlijk. … wederom werd ik overspoeld door een immens gevoel van trots!

Een pleintje verder was net een voorstelling begonnen. Het plein was bezaaid met kinderen jong en oud die aandachtig omhoog keken naar iets voor mij nog ondefinieerbaars. Het moest vast iets leuks zijn aan de grote getale kinderen te zien, dus besloten we om daar even een kijkje te gaan nemen. Red the Cat, een acrobatische voorstelling, was net begonnen en ik nam het koekepeertje dan ook uit de wagen om ons samen tussen het zittende kinderpubliek te voegen. Wederom twee grote blauwe kijkers die aandachtig omhoog keken naar de miauwende kat die zogezegd door de brandweerman gered moest worden. De brandweerman die al capriolen uithalend er maar niet in slaagde de kat te redden omdat hij steeds ergens uit of af viel. Op het hoogtepunt, of eigenlijk meer het dieptepunt, van de show toen voor de brandweeracrobaat de kat bijna binnen handbereik leek, viel hij pardoes van boven af helemaal naar beneden in een grote stapel potten en pannen. Een hoop gerinkel en gekinkel en een publiek dat even moest bekomen van de schrik. De kleine man keek mij angstig aan waarna zijn blauwe oogjes zich vulden met traantjes en een luidkeels gebrul werd ingezet. Oke, iets teveel van het goede dus blijkbaar en zo dropen we af. Overigens haakten nog meer kindjes af na deze stunt. Maar inwendig kon ik er stiekem wel om lachen.

Na dit brandweerspektakel kwamen we niet veel later nog een leuke act tegen die ik nog even wil aanhalen. Twee op stelten lopende mensen die geheel gehuld in giraffenpak langzaam door de straten liepen. De lange nekken buigend over het publiek en grote aandoenlijke giraffenogen die je vervolgens lieflijk aankeken. De vlekken van de giraffen deden de koekepeer vast vermoeden dat het hier om twee vreemd uitziende koeien ging want de boehoe’s vlogen mij om de oren. We liepen even met de act mee en zo af en toe streken de lange nekken neer om ons van een blik te voorzien. Onze kleine man was er behoorlijk van onder de indruk.

We dwaalden nog wat verder door de drukke, met kraampjes gevulde straten van Meppel toen we één van mijn favoriete winkeltjes kruisten. Mama zou mama niet zijn als we daar niet snel even een kijkje zouden nemen. Opa, die net als oma ook mee was naar dit Meppelse festijn, bleef samen met de kleine vent buiten wachten terwijl ik met oma het winkeltje aandeed. De nieuwe collectie was binnen en ik kon het dan ook niet nalaten toch even een leuk setje voor de kleine blaag te scoren. En daarin slaagde ik overigens prima want de nieuwe collectie van Beebielove is weer om te smullen. Een broekje en truitje rijker verlieten we het winkeltje om de rest van de stad te verkennen.

Het was zo einde middag toen we besloten weer op huis aan te gaan. Het kleine ventje was moe van alle indrukken en ging eenmaal thuis tevreden slapen. Het was een erg leuke dag waarvan we beiden hebben genoten, moeder en zoon. Het snurkende dromertje dat opgerold in zijn bedje lag na te genieten van de dag, bevestigde dit gelukkig evenveel als mijn mamagevoel van trots en tevredenheid.