Het is zondagmorgen, eerste paasdag. Gespannen neem ik de temperatuur op van de kleine man want vandaag staat een uitje naar de Apenheul gepland. Maar alleen onder de voorwaarde dat de Finneman zich weer helemaal op en toppie voelt. Het is immers niet leuk om aapjes te kijken als je jezelf niet helemaal aaplekker voelt natuurlijk. 37,5 is het waar de thermometer op blijft steken. Oke, ietsiepietsie verhoging dus. Even aankijken dan maar. In alle rust ons eerst maar eens van kleren voorzien en meneer eens goed aan een algehele ‘hoe voel ik mij’ inspectie onderwerpen. En jawel hoor, aan de vrolijke Finn-noot ontbreekt het niet. Zijn ochtendfles gaat erin als zoete babymelk en er wordt zelfs een klein vorkje meegeprikt tijdens het paasontbijt. Twijfel is er wel, bij zijn beide ouders, doen we er verstandig aan om te gaan vandaag? Net na een dag flinke koorts? Maar het mooie weer luikt ons zo verschrikkelijk toe dat we besluiten toch maar gewoon even te gaan, een uurtje later dan gepland weliswaar maar dat mag de apenpret niet drukken. We zien wel hoe het gaat, gaat het niet, dan zijn we ook zo weer thuis. Dat is het mooie aan een uitje om de hoek.
Gepakt en bezakt op naar Oma dus die ons tijdens dit apenuitje zal vergezellen. Eenmaal aangekomen in het apenpark en de eerste attractie, de doodshoofdaapjes, naderend, kijken twee grote blauwe kijkers verbaasd in de rondte. Toch wel machtig interessant de rondspringende zwart met gele knuffelbeertjes die, ja hoor, zelfs nog even op zijn wandelwagen langs wippen. Ook chimpansees, orang-oetangs en andere apen worden met veel bewondering bekeken. Hoewel best vrolijk spat het enthousiasme er toch nog niet zo finntastisch vanaf als anders. Hij is nog niet helemaal de oude, dat zien we duidelijk. Wanneer we dan ook halverwege het park zijn, wordt met de oogjes op half zeven nog net een verwoede poging gedaan om de laatste loslopende aapjes te aanschouwen. Maar de slaappietjes winnen het van de interesse en langzaamaan zakken de oogjes van de kleine koekepeer dicht. Ik moet bekennen dat ik het wel even prettig vind. Slapen is toch de enige remedie tegen ‘je niet lekker voelen’, een beetje slaap zal hem vast goed doen. Met een slapend mannetje lopen we dus gezamenlijk verder het park door. We drinken nog even wat en wanneer we, zo tegen het einde van de middag, bijna aan het einde van het park zijn, worden de ogen weer geopend. Nét op tijd dus om nog even met oma in de draaimolen te gaan. Oma’s momentje, want dat leek haar zo leuk. Finn wordt op een tapir geparkeerd en onder begeleiding van Afrikaanse jungle muziek en een ondersteunende hand van oma, hobbelt de kleine vent voorbij in de draaimolen. Ik weet niet wie er meer schik had, oma of de kleine man, maar dat maakt helemaal niet uit, het is een mooie afsluiter van deze apeleuke eerste paasdag. Wanneer we thuiskomen is de koek op. Het kaarsje dooft en ook het kacheltje is weer wat opgestookt. Misschien was het toch wat teveel voor hem zo’n uitje net na een aantal ‘ niet lekker daagjes’, ik weet het niet. Maar gauw onder de wol en lekker slapen met zijn nieuwe knuffelaap.
Dag twee van deze paasdagen, editie 2015, start al een stuk beter. De koorts en de verhoging hebben plaats gemaakt voor normale temperaturen. Er is weer een grote lach op zijn gelaatje te bespeuren en ook wordt er druk als vanouds gebabbeld. Toch zitten die tanden nog flink in de weg en heeft meneer de koekepeer er zienderogen nog flink last van. Het zonnetje prijkt vandaag weer hoog aan de voorjaarshemel en na een rustige opstartochtend besluiten we ook vandaag er nog even fijn op uit te trekken. Nu als gezinnetje, even lekker met z’n drietjes de diertjes bij de ezelboederij bekijken. Halverwege de middag beweegt het voltallige gezin zich richting de boerderij. Heerlijk gewandeld en onderweg nog even gebèhèèèd naar de gepasseerde schaapjes. De ezelboerderij blijkt een waar succes. Ezels, ganzen, geitjes, kipjes, konijntjes, zwijntjes, eekhoorns…. allemaal vindt meneer het even prachtig. Met grote ogen en een dito glimlach worden de diertjes aanschouwd. De bèhèèè skills van de kleine man worden druk uitgeoefend op de geitjes die dit massaal beantwoorden. Ook wanneer de geitjes gevoederd worden en deze gretig het verse hooi naar binnen werken, hoor ik de schaterlach van de kleine koekepeer boven het vele kinderrumoer uit. Fijn, ondanks de tandjespijn toch nog een leuke middag. Hopelijk vergeet de kleine man heel even zijn pijntjes hierdoor.
Wanneer we rustig terug lopen naar huis zien we dat zoonlief weer wat last krijgt van zijn slaappietjes. En met deze pietjes komen ook de pijntjes helaas weer terug. Het was een vermoeiend weekend voor de kleine vent. Overschaduwd door koortsigheden, tandenpijntjes, loopneusjes en kriebelhoestjes. Onregelmatige slaapjes, weinig eetlust, veel indrukken…. Ik vraag me af of we er wel goed aan gedaan hebben. Het is nog zo’n klein mannetje. Aan de andere kant heeft hij ook genoten van alle diertjes om hem heen, dat zagen we duidelijk. Het is altijd lastig met zo’n kleintje, wat is wel en wat is niet goed. Dan maar af op ons gevoel en komende week maar weer wat meer regelmaat inbouwen.
