Hiep, hiep, hoera’s, taart, kaarsjes, ballonnen, slingers, veel, heel veel cadeaus, een hoop visite en gezelligheid. In een notendop de verjaardag van onze kleine, inmiddels alweer eenjarige koekepeer. Wat een spektakel en wat leuk. De dag begon bij papa en mama in bed. Aangezien het een drukte van jewelste beloofde te worden op de eerste verjaardagsmijlpaal van onze kleine vriend, besloten we dat het wel heel erg fijn zou zijn als de koekepeer even lekker uit zou slapen. Zou gelijk beter uitkomen met de komst van de visite, zodat hij daarvoor nog net even een extra powernapje kon maken. Dus toen de kleine blaag zich braaf om 7 uur des ochtend melde, hop, uit zn bedje getrokken en nog even lekker tussen ons in gelegd. Meneertje ging vrijwel meteen weer verder snurken om rond half 10 weer wakker te worden. Huh? Ja, half 10…. Oké, het was wat aan de late kant maar dat geeft niet, het is per slot van rekening feest!
De avond ervoor waren we al druk bezig geweest om het huis te versieren met slingers en ballonnen en toen we zondagmorgen dan ook beneden kwamen, werd dit door de jarige job met open mond aanschouwd…. Het viel heel even stil want was dat toch allemaal voor kleurrijks aan het plafond? Het viel in de smaak dat was duidelijk te zien. Zo duidelijk dat we de reactie meteen maar even gefilmd hebben voor het ‘leuk voor later naslagwerk’. Meneer in zijn met slingers en ballonnen behangen stoel gezet wat het startsein was voor…jawel,…cadeaus! De kleurrijke pakjes voor zijn neus uitgestald, waarvan de kleine man geen enkel benul had wat hij daar nou weer mee moest. Oké, dan maar even helpen met papier scheuren. Het eerste pakje, een knuffelkonijn, viel meteen al in goede verjaardagsaarde. De oortjes van konijn werden direct aan een orale inspectie onderworpen. Het tweede en derde pakje, twee boeken met dieren, brachten eveneens een blijde twinkeling in de ogen van de kleine koekepeer. Het boek ‘boe’ met mooie foto’s van zeven boerderijdieren, spannende flapjes en aaibare voelbuikjes was een waar succes. Zoonlief die inmiddels naast een koe (boehoe), schaap (bèhèè), ook feilloos een paard (hihi), kan nadoen herkende de mooie foto’s meteen en aaide gebiologeerd de zachte voelbuikjes van de in het boekje aanwezige dieren. Maar ook het laatste, en meteen ook grootste cadeau van die dag, een parkeertoren van zijn Toet Toet vriendjes, bleek een schot in de verjaardagsroos te zijn. De bijgeleverde Benny Bus, waarvan hij al een exemplaar had in een andere kleur, werd meteen herkend aan het vrolijke muziekje.
Een paar uurtjes voordat het feestgedruis zou los barsten, vond ik het tijd voor de kleine man om een kleine powernap in te lassen. Van ganser harte hoopte ik dat de koekepeer wat slaap zou gaan pakken zodat hij fris en fruitig zijn eigen verjaardag zou kunnen bijwonen, maar met een hard hoofd durfde ik daar bijna niet in te geloven. Vrolijkheid ten top namelijk en niets dat ook maar in de verste verte leek op een opkomend slaappietje of jeukend oortje. Toch maar even geprobeerd de kleine man op bed te leggen en zowaar, hij viel als een blok in slaap. Yes! We liepen nog keurig ‘op schema’. Tijdens het schoonheidsslaapje van de kleine man konden zijn papa en mama mooi even verder met de voorbereidingen van zijn verjaarspartijtje. De taart werd opgehaald, de meubels werden aan de kant gezet om plaats te creëren voor het verjaardagsbezoek en de kartonnen bordjes met kleurrijke servetjes voor de taart (want ik ga toch zeker niet al die met slagroom besmeerde schoteltjes afwassen…?) klaar gezet. Vrijwel meteen na ‘aanvang’ van het partijtje, druppelde de visite binnen. De Finneman zat inmiddels in zijn met slingers en ballonnen versierde stoel en keek beduusd naar alle binnenkomende mensen. De tafel waaraan de koekepeer zat, werd voller en voller van de vele meegebrachte, bontgekleurd ingepakte cadeaus. De grote blauwe kijkers van zoonlief werden alsmaar groter. Toen nagenoeg iedereen binnen was, en de tafel inmiddels uitpuilde van de cadeaus hebben de koekepeer en zijn mama samen alle pakjes uitgepakt. De kleine vent keek zijn ogen uit. Gelukkig had het vooraf opgestelde online lijstje zijn werk keurig gedaan. Ik vond dat toch wel dé tip van de eeuw, zo’n online verjaardagslijstje. Mooie gelegenheid om als papa en mama toch een beetje in de hand te houden wat de kleine man zou krijgen en er werd voorkomen dat mensen iets kochten wat de koekepeer al in zijn speelgoedkist heeft zitten.
Nadat de cadeaus waren uitgepakt en onder vocale begeleiding van het verjaardagspubliek (lang zal ze leven, hieperdepiep, hoeraaah, hoeraaah) was het tijd voor taart! Tijd voor de mooie, gedecoreerde marsepeintaart gemaakt door Fayestelijke taarten die net als de uitnodigingskaart van de kleine blaag geheel in Toet Toet stijl was. Kleurrijk en prachtig versierd met Toet Toet vriendjes en wegdelen, een waar zoetig kunstwerkje dat ook nog heerlijk smaakte, zo bleek later. Er was een grote taart speciaal voor het bezoek en een klein extra ‘meptaartje’ speciaal voor de jarige koekepeer zelf. Nadat het kaarsje was uitgeblazen, mocht de kleine man losgaan op zijn eigen taartje. Voorzichtig werden beide handjes in het taartje geduwd. Nog een beetje onzeker over de wat vreemd aanvoelende taartsubstantie werden de kleine handjes gevuld met cake, jam en room en bescheiden naar het mondje geleid. Waar mama een heel jaar getracht heeft de suikerspiegel van zoonlief op peil te houden door de suikerinname zoveel mogelijk in te perken, werd deze schade nu heel snel en ongegeneerd ingehaald. Ach, het is ook maar een keer feest…. zei ik dan maar tegen mijzelf om het suikerleed wat te verzachten. Het mooie weer maakte deze bijzondere dag echt af. We konden lekker buiten zitten, kindjes vrolijk met elkaar in de zandbak spelen en diens ouders gezellig in de zon genieten van een natje en een droogje.
Toen het verjaardagspartijtje zijn einde naderde, al het feestgedruis weer op huis ging, woonkamer weer omgetoverd was van feestzaal tot bewoonbaar verklaard gebied en de jarige Finnejob tevreden op zijn bedje lag, ploften de papa en mama moe en voldaan op de bank! Zo, dat was achter de rug. Met een bevredigend gevoel kijken wij terug op deze eerste verjaardagsmijlpaal. En via deze weg wil ik iedereen nog eens ontzettend bedanken voor de tomeloze aandacht en immense verwennerij die ons kleine koekepeertje is toebedeeld. Het was Finntastisch!
