Babyhutspot en dito risotto met kip

“Euhm….wat zal ik nu weer eens gaan maken voor de kleine man….?” Zo stond ik afgelopen weekend hoofdbrekend boven mijn boodschappenlijstje. Even googelen dan maar… Daar kwam ik een receptje voor babyrisotto tegen. Grappig, een nieuwe smaak voor meneer de koekepeer. In combinatie met het receptje dat ik al eens op de website smikkels.nl had gevonden, ontstond bij mij het volgende idee. Rode babyrisotto met kip. Ingrediënten: gezeefde tomaten, ontvelde stukjes tomaat, courgette, risottorijst en kip dus. De risottorijst heb ik volgens instructies gekookt en daar de gezeefde tomaten aan toegevoegd. In een wokpan met wat olie de stukjes kip en blokjes courgette (ongeschild dit keer maar uiteraard wel goed gewassen) gebakken. De kip niet al te lang zodat deze lekker mals blijft en de courgette idem dito zodat deze niet als moes eindigt. Vervolgens heb ik beide handeltjes bij elkaar in gegooid en als laatste de stukjes ontvelde tomaat toegevoegd. Een heerlijk geurend en kleurend risottoprutje was het resultaat. Omdat zoonlief inmiddels al best een grote vent is geworden, en zijn kaken goed gebruikt voor de daarvoor bestemde taak, mogen de hapjes van mij allemaal best wat grover van structuur zijn. Ik heb dit maaltje dan ook maar kort even in de blender gegooid. Bakjes gepakt, maaltjes afgewogen en verdeeld om in te vriezen. Uiteraard heb ik 1 maaltje apart gehouden die ik hem die avond meteen maar even heb voorgeschoteld. Was namelijk wel benieuwd naar wat hij vond van deze nieuwe smaaksensatie. Meneer was rood van oor tot oor, dus ik kan niet anders concluderen dan dat het volgens mij wel aardig heeft gesmaakt. Smullen geblazen.

Gister heb ik in de keuken gestaan voor de babyhutspot. Ook zo’n leuk idee. Geschrapte worteltjes, gekookte aardappeltjes, tartaar en een gefruit sjalotje. Dit keer is er niet eens een blender aan te pas gekomen. Het zaakje heb ik gewoon even aangestampt met de stamppot stamper en wat smeuïger gemaakt door er wat olie aan toe te voegen. De babyhutspot heb ik overigens nog niet laten proeven door de kleine fijnproever. Doordat meneer een drukke opvangdag achter de rug had en de oogjes en oortjes al aardig prikten van de slaappietjes, heb ik hem ietsjes eerder te eten gegeven dan dat wij zelf aan tafel gingen. Gister was daarom een groentevriendje van Olvarit aan de beurt, evengoed lekker. Maar ik ben ervan overtuigd dat wanneer het de beurt is aan de babyhutspot om uit de vriezer te komen, deze met veel smaak verorberd zal worden.