Mama dagboek #16: fietsen is nog nooit zo leuk geweest

Oh, oh wat spannend. Het klinkt wat vreemd misschien voor iemand die al bijna 30 jaar op een fiets zit. Maar het geeft toch wel weer een heel andere dimensie aan het voortbewegen op een stalen ros, wanneer er ineens een kleine koekepeer aan je stuur hangt. Want zo voelde dat wel een klein beetje. Een paar bungelende beentjes onder je stuur en een wiebelend kaal koppie voor je neus. Nou niet helemaal kaal natuurlijk, want YES er vormt zich zowaar eindelijk wat dons op meneer zijn knikkebolletje. Maar dat is weer een ander verhaal.

Even terug ‘on topic’ dus. Al weken spaar ik ervoor en speur ik het internet af naar leuke prijzen, verschillende types en andermans recensies, en snuffel ik rond in winkels voor de echte look en feel. En daar was hij afgelopen maandag dan ein-de-lijk, de mamafiets. Zo’n eentje met een lekker breed, vergrendelbaar stuur en dito instap, dubbele standaard, en oh ja, zo’n fijne bagagedrager aan de voorkant. Een Cortina Roots Transport. Helemaal hip, helemaal mama. Kinderzitje erop gemonteerd en hup, fietsen met die babyhandel. Vandaag scheen het zonnetje heerlijk en omdat deze mama mooi van een vrije middag genoot, besloot ik het dan maar eens te proberen. Spannend….! Want onbenullig fietsen zoals ik de afgelopen pak en beet 20 jaar gedaan heb, is er natuurlijk niet meer bij als mama. Niet meer nog snel even door rood jagen, geen stoeprandjes pakken of ergens de binnenbocht nemen als shortcut. Nee, met baby aan je stuur is het netjes fietsen geblazen. En trust me, je wilt ook niet anders. Want damn wat is dat spannend zeg (had ik dat al gezegd?), fietsen met zo’n klein kinderhoopje voorop. Meneer vond het overigens helemaal finntastisch. Die kraaide het uit en zwaaide er lustig op los. Maar bij deze mama brak het zweet toch lichtelijk uit. Affin, na wat onwennige eerste trappertjes, moet ik concluderen… Het ging eigenlijk best en bovenverwachting goed. Zo goed zelfs dat aan het einde van de rit de kleine blaag er scheef van in zijn zitje zat. Geen paniek want, zo bleek later, meneer was doodleuk in slaap gesukkeld. Voelde zich klaarblijkelijk veilig genoeg bij zijn mama op de fiets. Fietsen is nog nooit zo leuk geweest.