Mama dagboek #69: de basis voor de eerste echte ‘mama’

Het was net na het eten, het dagelijkse huiluurtje van de kleine knorrepiet had zich weer aangekondigd en lichtelijk geïrriteerd zaten we aan tafel ons best te doen vooral NIET te luisteren naar het gejammer van zoonlief numero 2. Hij blèrde en brabbelde er stevig op los, kenbaar te maken dat hij het niet naar zijn zin had. Maar wat kun je doen… Totdat we beiden opgeschrikt werden en de situatie een andere wending nam. “Horen we dat nu goed? Kan dat al?” Blijkbaar hoorden we het allebei inderdaad goed, een luid ge-“mama” werd nog eens krachtiger herhaald! Nou, eigenlijk was het meer een “mah-mah”, maar ik deed het ervoor. “Ik kom er aan jongen” beantwoorde ik zijn noodkreet en ik rende in sneltreinvaart richting de box om babylief in mijn armen te sluiten.

De vocabulaire van babylief

6 maanden oud is hij nu. Als het op communicatiegebied aankomt dan hebben baby en ik vooralsnog alleen nog maar middels oergeluiden met elkaar een gesprek op niveau kunnen voeren. Van huilen, lachen naar kleine geluidjes maken in de eerste maanden, verder dan dat waren we eigenlijk nog niet gekomen. Maar sinds kort heeft de vocabulaire van onze kleinste man andere vormen aangenomen en brabbelt hij alsof het een lieve lust is. “Blah, blah, dah, dah, wah, wah…” en nu dus ook'” mah, mah.” Trotser kan ik niet zijn. Maar kan het, is wat ik mij afvraag. Heb ik het echt goed gehoord? Want alhoewel ik nog niet zo heel lang geleden onze oudste zoon voor het eerst ‘mama’ heb horen zeggen, kan ik mij toch niet meer goed herinneren wanneer dit nou precies was.

De basis

Volgens de geleerden kan het wel degelijk. Waar een baby tot 6 maanden inderdaad slechts communiceert op basis van reflexen, mond- en tong bewegingen imiteert, voorzichtige klanken maakt en speelt met zijn eigen stem, begint het eigenlijke ‘praten’ na 6 maanden. Vanaf dan is een baby in staat meerdere medeklinkers aan elkaar vast te knopen en te herhalen. “Blah, blah, blah, dah, dah, dah en dus ook mah, mah, mah.” Echter dat een baby onder de 8 maanden met opzet om zijn ‘mama’ heeft gevraagd, is vrijwel onwaarschijnlijk. Wat wel waarschijnlijk is, is dat de baby gezien en geleerd heeft dat er een verband bestaat tussen zijn ge-‘mama’ en de reactie uit zijn omgeving die daar op volgde (lees: een moederlijk figuur dat zijn kant op stoof als antwoord op zijn poging tot ‘mama’-en). Dit betekent niets meer dan dat de basis voor die eerste echte ‘mama’ toch echt wel is gelegd. (Weer super trots!)

Nu is het dus zaak om goed te blijven oefenen met de kleine knorrepiet. “Want hoe vaker jij mah, mah, mah zegt, hoe sneller ik naar jou toe zal rennen, kleintje!”