Mama dagboek #62: door de ogen van een peuter

Peuters zijn hilarisch, zoveel is wel duidelijk. Ze hebben gewoon een hele andere kijk op de wereld dan wij, rationeel als wij volwassenen zijn (boring). Peuterlogica is veel simpeler, logischer en bovenal veul leuker. Die wereld dus, die ziet er door de ogen van een peuter echt veel beter uit als je het mij vraagt. Dus hierbij een aantal gevleugelde peuteruitspraken die de wereld er gewoon wat mooier uit laten zien.

In de wolken

Vliegtuigen zijn momenteel veruit favoriet. Zeker sinds we met enige regelmaat een bijgelegen vliegveldje bezoeken.  Met mooi weer maken we er zelfs een sport van om samen vliegtuigen te spotten in onze tuin (klaarblijkelijk wonen wij precies in een aanvliegroute) en dan wordt er door peuterlief bij het overvliegen van een vliegtuig uitbundig naar de piloot gezwaaid “dag piloot”. “Waarsie nou?” Klinkt het regelmatig wanneer de vliegtuigen achter de wolken verdwijnen. Dat leg ik hem dan uit, het vliegtuig is even achter de wolken gevlogen maar komt er zo weer achter vandaan. Dus elk vliegtuig dat nu overvliegt, waar we ook zijn, wordt toegeroepen met de vraag “waga je doen? Ga je ook met je vliegtuig in de wolken?” Logisch toch.

In de auto

Of we nu lopend, fietsend of met de auto gaan. We gaan volgens peuterlief eigenlijk altijd weg mét de auto. Ik heb werkelijk geen idee waar dit vandaan komt, maar een afscheidsgroet van de kleine man wordt eigenlijk altijd opgevolgd door een “tot de volgende week” (nog zoiets, want ook dat gaat natuurlijk lang niet altijd op) en een “wij gaan in de auto.” Weggaan staat dus gelijk aan met de auto gaan. Autorijden vinden we klaarblijkelijk leuk. Of het is leuk wanneer we gaan autorijden, dat kan natuurlijk ook.

Kiezen

Keuzes, keuzes, keuzes. Wanneer je namelijk peuter bent, opent zich ineens de wereld van keuzes. Dan mag je kiezen. Blauwe of grijze sokken, pindakaas of gestampte muisjes op brood, laarzen of schoenen aan. En biedt de peuter maar eens geen keuzes, dat wil je ook niet kan ik je vertellen. Zonder keuzes is de wereld te klein. Dus kiezen we volop en de hele dag door. Maar kiezen, daar moet je natuurlijk wel even over nadenken. Een goede keuze is immers niet zomaar gemaakt. Dus ‘euhm-en’ we er lustig op los. “Wat wil je op je broodje?” “Euhm….”  Het leven is zoveel leuker door te kiezen.

 “Mama toe, papa toe”

Tja, het is maar net hoe het uitkomt, de wind waait, de peuterpet staat. Want wanneer papa of mama iets doet wat meneer niet aanstaat, is de andere helft van het ouderpaar ineens favoriet. Vanmorgen nog, toen mama aan het bed stond van ons uitslaappeutertje (finaly heeft hij het onder de knie) die vroeg op moest om naar de babyschool te gaan, “papa toe”. Of wanneer de papa des huizes vindt dat de kleine man zijn bord leeg moet eten “mama toe”. En op zo’n ‘mama toe’-moment voel je je als moeder even heel bijzonder, toch wel. Dan denk je stiekem, kom maar schat… kom maar bij mama. Maar ja, waait de peuterwind de andere kant op, dan verdient papa ineens alle credits.

Peuters, ze zijn leuk! Ze zijn zelfs leuk op de momenten dat ze minder leuk zijn. Wanneer ze zich al stampvoetend op de grond gooien in een overvolle supermarkt bijvoorbeeld. Of de verkeerde kant op rennen en vooral niet terugkomen na herhaaldelijk, steeds luider (en bozer, minder boos, aardig, echt helemaal niets helpt) roepen met het verzoek om terug te komen. Of alleen maar “nee” zeggen. Zelfs dan zijn ze leuk. Want dat kleine, vrolijk kletsende mannetje (of vrouwtje, maar in ons peutergeval een mannetje) is van eigen makelaardij en daar ben je gewoon hartstikke trots op. Die peuter met die unieke kijk op de wereld. Met een eigen wil waar iedereen in de nabijheid zich aan moet conformeren. Die peuter die blind vertrouwt op jou en jou alleen. Die peuter met een grote onschuld in zich die alle zorgen als sneeuw voor de volwassenzon laat verdwijnen.  De wereld met een peuter, jouw peuter, die is gewoon leuk.