Nog eentje… de allerlaatste voordat ik weer aan het werk ga

Het zit er weer op, bijna althans. Mijn verlofperiode van 16 heule weken. En wat is dat snel gegaan. Ik moet of mag, het is maar net hoe je het bekijkt, dus over precies 1 week weer aan het werk. En ik zeg moet omdat ‘vrij’ zijn natuurlijk hartstikke lekker is. En ik zeg mag omdat ik ook wel weer eens hunker naar een ‘gesprek op niveau’.

Ik moet weer werken

Natuurlijk zal ik de tijd die ik nu zo intensief met mijn jongens doorbreng, gaan missen. Want als ik weer eenmaal aan het werk ben, dan heb ik natuurlijk door de weeks, overdag, minder tijd om met ze te spenderen dan dat ik nu doe. Geen geknuffel meer na een flesje, geen leuke uitjes naar vliegvelden, speeltuinen of kinderboerderijen, niet heerlijk lang over het dorp slenteren met kinderwagen om uitgebreid en in alle rust boodschappen te doen, geen ellen lange wandelingen meer maken met de honden… Noop, das war einmal. Althans dat wordt een stuk minder. Want die uitjes, die blijf ik echt wel doen. Alleen beperkt zich dat tot die ene dag in de week dat ik vrij ben of in het weekend.

Ik mag weer werken

Maar ergens ben ik ook wel weer blij dat ik weer aan het werk mag. Eindelijk weer even ‘uit huis’ en doen waar ik goed in ben. Doen waarvoor ik jarenlang op school heb gezeten. Terug in het ‘normale’ leven, een normaal ritme. Niet meer de hele dag “gemama” en geblehr om mij heen. Maar praten over andere dingen dan poepluiers, flessen en speelgoed. Al zal ik dat denk ik ook wel weer een beetje gaan missen. Afijn. Maar bovenal, zal ik blij zijn als ik mij niet meer als een ware poets- en opruimmiep door mijn eigen huis heen hoeft te bewegen. Want als ik zo de hele dag thuis ben, valt het mij extra op dat er gepoetst en opgeruimd moet worden (of niet, maar in mijn kop zit dat wel). .. En dat ben ik zo zat?! Straks, wanneer ik weer aan het werk ben, dan heb ik daar gewoon geen tijd meer voor, en daar kijk ik nu al naar uit.

Mijn verlof is snel gegaan

Het is snel gegaan, ontzettend snel, kan niet anders zeggen. Want met 2 van die kleine blagen wordt je echt geleefd. Mijn zwangerschaps- en bevallingsverlof van bijna 4 maanden vloog als een wervelwind voorbij. Eigenlijk, as we speak, is het zelfs al om. Want ik zit nu officieel buiten mijn verlofperiode en in mijn vakantie. Ik ga dus met 1 week weer ‘back to work’ en ik dacht dat ik het nooit zou zeggen… ik heb er zin in!

In deze laatste weken merk ik wel dat nu ten volste geniet van mijn zoons. Van de grote kleine man en ook van de allerkleinste telg in huize Roelina’s. Want straks is dat dus voorbij en is mama weer een ‘working mom’.