Mama dagboek #56: ook ons kleinste ventje ontwikkelt zich prima

Ja hoor, daar ging die onlangs. Hupsakee op z’n zij. Wat een prestatie, wat een mijlpaal, wat was ik TROTS! Ja, je leest het goed. onze kleinste man rolt op zijn zij. Klinkt allemaal niet heul erg spannend natuurlijk, maar ik ben apetrots kan ik je vertellen. Hij kan het, hij doet het, afgevinkt, check! Een bevestiging dat ook ons kleinste ventje zich gewoon prima ontwikkelt. En dat is toch fijn om te weten.

Rollen

Dat rollen is nog best een dingetje voor baby’s. Want met nog niet in het bezit zijnde van goed ontwikkelde spieren, laat staan ledematen waar je überhaupt enige controle over hebt, is dat rollen echt een prestatie. Maar meneertje heeft het onder de knie. En hoewel het de eerste keer hoogstwaarschijnlijk een toevalstreffer betrof. En de kleinste man er zelf net zo verbaasd over bleek te zijn, als zijn moeder (die bij het zien van deze nieuwe kundigheid zich haastig naar de box verplaatste om daar met telefoon op fotostand -weer- veel te laat aan te komen …. as usual). Blijkt het dat hij deze skill nu meer dan meester is. Wat de g#dganse dag oefent hij deze nieuw verworven techniek. Dan gooit hij zijn kleine kromme pootjes in de lucht, zwiept deze behendig naar één zijde en rolt triomfantelijk op zijn zij. Meestal gaat deze oefening overigens epaard met een gezellig gekraai van blijdschap. Want ook de knorrepiet is klaarblijkelijk trots op dit nieuwe kunnen.

Handjes

Maar er is meer, ja ja, onze kleinste man zit of ligt niet stil. Weer apetrots ben ik natuurlijk want meneer heeft ook zijn handjes ontdekt. Hoe leuk! Zo af en toe zwaait er wat voor zijn hoofdje langs en dan merkt hij ze ineens op. “Huh?”, hoor je hem denken bij het zien van die 10-vingerige gevalletjes. Het is zelfs al zo dat hij met zijn handjes dingen begint vast te pakken. Dan knijpt hij zijn kleine vuistjes stevig vast in iets om het vervolgens niet meer los te laten, de kleine pitbull. Wanneer hij het onverhoopt toch loslaat om wat voor reden dan ook, probeert hij uit alle macht het toch weer te pakken te krijgen. En dat is nog best lastig wanneer je nog niet over enige sturing beschikt. Maar de wil is er en dat is een goed teken.

Had ik het al gezegd?Ik ben trots. En oei, realiseer ik mij ineens, hij wordt echt veel te snel, veel te hard groot…!