Mama dagboek #51: smelt… die eerste lach

Ik was alweer vergeten hoe speciaal zoiets is, die eerste lach. Het was namelijk alweer een kleine 2 jaar geleden dat onze koekepeer ons deze schonk. Nu was het de beurt aan ons kleine knorrepietje, de allerjongste telg in ons gezinnetje. Onze jongste zoon lacht sinds een dikke week. En wat een niet te versmaden, onweerstaanbare eerste lach is het zeg. Zo’n eentje waar je alleen maar verliefd op kan worden, zo’n eentje die je doet smelten… zucht… Tja, ik kan het niet helpen maar daar gaat mijn moederhartje toch echt een stuk sneller van kloppen. Zo’n eerste lach is natuurlijk ontzettend bijzonder. Een mijlpaal in de ontwikkeling van babylief want interactie is nu mogelijk. De allerkleinste man reageert nu op je stem en de mimiek van je gezicht. Je kunt echt contact maken en dat is leuk. Niet alleen voor mij als moeder, maar ook voor de andere gezinsleden uit ons huishouden van Jan Steen. Onze oudste reageert er ook op en dat is geweldig om te zien. “Smelt”…