Mama dagboek #49: druk, druk, druk: een dag uit het leven van een ‘beginnend peuter en baby’-mama

Rijkdom, rijkdom, rijkdom… Ik kan niet anders zeggen dan dat het hebben van 1 engelmeisje (want ik vergeet haar NOOIT) en 2 gezonde ‘hollands-welvaart’ zoons pure rijkdom is. Maar o, o, o, wat is het druk. Druk, druk, druk met een hoofdletter D. Dat is men mij wel even vergeten te vertellen toen ik aan dit ‘beginnend peuter en baby’-avontuur begon.

Druk dus… het hebben van een peuter van net 2 die het allemaal nog maar moeilijk te verkroppen vindt dat hij niet meer ’the centre of the universe is’… en een baby, die gelukkig wel heel makkelijk is want dat had er ook nog bij moeten komen, is druk (had ik dat al gezegd?). Druk in de zin van het hebben van 2 jongens in een luier, 2 jongens die allebei veel aandacht nodig hebben én vragen en 2 jongens die zichzelf nog niet kunnen redden. Ik benijd de moeders met grote gezinnen absoluut niet, want wat heb ik een respect voor deze vrouwen. Ik heb het zweet al in de bilnaad staan van 2 van die rond rennende blagen, laat staan 6. Afijn. Mijn dagelijkse planning, ondanks dat ik gewoon nog hartstikke verlof heb, zit dus bommetje vol. Zo vol dat ik, wanneer ik ’s avonds uitgeteld op de bank neerplof, eindelijk toe kom aan het beantwoorden van mijn 30 gemiste appjes, oproepen en mailtjes. Hoe mijn dag eruit ziet met 2 kleine kids? Nou als volgt, en dit is voor alle mama’s 2b die ook in dit ‘beginnend peuter en baby’-bootje willen stappen.

Mijn wekker zet ik niet, want mijn wekker ligt in de babykamer en in de ‘grote jongens’ brandweerkamer naast ons. En die beide wekkers gaan ongeveer gelijktijdig af. Of ze elkaar aansteken, ik heb geen idee, maar stiekem denk ik wel eens dat ze hier ’s nachts afspraken over maken. “Laten we het mams lekker moeilijk maken en het samen op een brullen zetten”. Rond een uurtje of 7, dan gaat de boel hier af. Meestal begint meneertje koekepeertje, onze kleine peuterblaag en kort daarop ontwaakt ook teuntje kreuntje in de babykamer.

Als ons oudste koekepeertje niet al bij ons in bed ligt (want momenteel slaapt hij nogal moeilijk, lang leve de fases), halen we hem op en leggen we hem even tussen ons in. Even een ‘goede morgen’-knuffel en dan moet mams, hupsakee, uit bed en onder de douche voordat de babybom in huize Roelina’s echt lost barst. In een ijltempo douche ik dan. Want erg veel tijd om wakker te worden en mijzelf te fatsoeneren heb ik niet, ik moet er immers voor zorgen dat ik 2 kids aangekleed en wel op tijd beneden zie te krijgen. Nadat ik mijzelf dus in de spiegel heb bekeken en goedgekeurd heb om de straat op te gaan (zoals ik al aanhaalde erg veel tijd om mij op te maken en mijn haar te doen heb ik niet, dus volstaat tegenwoordig een vluchtige mascara swipe langs mijn wimpers, een paar vegen foundation op mijn gezicht en een borstel door mijn nog natte haar dat onderweg wel opdroogt, tegenwoordig prima), snel ik naar beneden om het ontbijt klaar te maken voor mijn mannetjes. Broodje smeren voor de koekepeer-peuter, flesje bereiden voor baby-teuntje en, niet onbelangrijk, koffie zetten voor de moeders des huizes.

Wanneer dat gereed is, snel ik weer naar boven om peuter van ons bed te plukken, te wassen en aan te kleden. Haartjes in een kuif, even het ‘ blote buik-blaas’ ritueeltje voltrekken en vakkundig proberen ‘pies’ de speen en zijn bumba knuffel af te pakken zonder al teveel peuterweerstand. Dan is het de beurt aan de kleinste man des huizes. Luiertje verschonen, kleertjes aan en, hopla, naar beneden met het kinderspul. Nadat het ontbijt is verorberd, de snoetjes zijn gepoetst, de nodige boertjes zijn gelaten en de jasjes zijn aangedaan, kiep ik baby in zijn wagen en plaats ik peuter op het meerijdplankje erachter. Tijd om te vertrekken richting het kinderdagverblijf. De mama-machine wordt overigens steeds meer geolied. Waar ik namelijk eerst krap voor 9 uur aankwam op het KDV, zit ik nu al op half 9. Dat gaat dus de goede kant op want als ik straks weer aan het werk ben moet ik het kinderspul zelfs voor 8en op het KDV zien te krijgen (ik moet dus nog wat oefenen).

Peuter op de opvang afgeleverd? Dan heeft deze mama ‘even tijd voor haarzelf’ …. ahum. ” In your dreams momma.” Afgezien van de aandacht die ik besteed aan ons kleinste blaagje (speentje erin, vastzittend boertje wegwerken, mondje teruggegeven melk wegpoetsen, speentje er weer in, etc.), moet er natuurlijk ook worden gestoft, gezogen, gewassen en god mag weten wat nog meer aan huishoudelijke taken die ik mijzelf heb toebedeeld. Welgeteld heb ik daar 2 uurtjes de tijd voor, want dan is het babyvoedertijd en oh ja, die honden…. die moeten ook nog uit. Meestal is het rond dit tijdstip dat ik al niet meer op schema lig. 1 onverwachts, niet ingecalculeerd gevalletje kan mijn hele planning namelijk al in de war schoppen. En met 2 kids en 2 honden zit een dag gek genoeg vol met van die onverwachte, niet ingecalculeerde gevalletjes. Afijn.

Rond de middag snel ik weer met baby naar de opvang om onze peuter van het KDV te halen. Een peuter die bij thuiskomst in het mooiste geval meteen op bed gaat. Ik zeg in het mooiste geval, want de laatste tijd wil meneertje niet alleen ’s nachts niet slapen, ook overdag heeft hij hier moeite mee… als hij al überhaupt wil slapen (heerlijk die fases). Ligt meneertje na veel gesteggel en gebrul toch op bed? Dan is het weer tijd voor ons kleinste menneke. Voeden, verschonen, momentje aandacht geven, you name it. Is het me overigens niet gelukt om ons peertje op bed te krijgen tussen de middag, dan mondt de voed- en verschoonbeurt van ons kleinste mannetje meestal uit in een verdeel en heers tussen de 2 kids. Want peuter-koekepeer vraagt extra veel aandacht als mama met baby zit, dus van dat ‘momentje aandacht geven’ aan ons jongste blaagje is er dan weinig sprake.

In het mooiste geval lukt het me nog om tussen de moederige bedrijven door een wasje te doen (oh ja, die was, die moet ik nu ook nog doen en ik heb al zo’n hekel aan dit steeds terugkerend huishoudelijk dingetje, er lijkt maar geen end aan te komen). Maar in de meeste gevallen blijft de volle wasmand die ik de avond ervoor op tafel heb geparkeerd onaangeroerd staan (doorn in mijn oog, maar het is niet anders). Tijd om de honden uit te laten, boodschappen te doen en te starten met het eten voordat manlief thuiskomt en het dagelijkse ‘avondeten en naar bed gaan’-ritueel zich gaat afspelen. Al deze huishoudelijke taken gaan overigens samen met het aandacht geven aan de kids. Want die aandacht hebben ze gewoon hartstikke nodig en die wil ik ze maar wat graag en vol overgave geven. Maar koken met een peuter op de achtergrond die momenteel niets anders kan zeggen dan: “mama, mama, mama” of “nee, nee, nee” is nog best een uitdaging. Zeker wanneer dan gelijktijdig ook nog een baby’tje het op een steunen en kreunen zet, wat altijd gebeurt tijdens het eten koken (ik denk toch echt dat ze daar afspraken over maken, dat kan niet anders).

Wanneer het eten naar binnen is gewerkt (zonder al teveel gemorrel het liefst, al is dat tegenwoordig meer een illusie) en de keuken is gepoetst, is het de beurt aan papa. Papa maakt de kids klaar voor het naar bed gaan en hangt het kinderspul gewassen en gesopt in de pyjama. Deze mama neemt dan heel even echt een momentje voor haarzelf door even de beentjes te strekken en te gaan wandelen met mijn viervoeterige vriendinnen. Even een lekkere, frisse avondwandeling, even een korte ontsnapping uit huis (ik ben een ontaarde moeder door dat alleen al te denken, maar ook dat is niet anders) en even niets anders aan mijn hoofd dan hondengesnuffel, heerlijk. Bij thuiskomst is het dan weer tijd voor de kids. Nog heel even ‘bank hangen en knuffelen met oudste zoonlief’ om hem vervolgens naar bed te bonjouren. En dat ‘naar bed bonjouren’ dat gaat momenteel dus gepaard met de nodige tegenstribbels.

Is de koekepeer eindelijk in slaap gevallen en ligt de wolk van een baby slapend in zijn ledikantje of in de box? Dan keert de rust terug in huize Roelina’s. Met een beetje mazzel slaat de klok dan net 10 uur. Dan gaan de mamabeentjes omhoog, haar laptop of de TV aan en is het mama-tijd. Tijd voor een blogje, een online-shopje of een filmpje. Tijd voor een wijntje of een kopje koffie. Tijd voor mijzelf en voor elkaar. Tijd… nog net even voordat ik weer naar bed ga. Want in de vroege ochtenduurtjes erop begint de ‘beginnend peuter en baby’-dag gewoon weer van voren af aan.

Druk..? Ja absoluut. Daar hoef ik, lijkt mij, niet omheen te draaien. Het leven van een ‘ beginnend peuter en baby’-mama is ontzettend druk. Ik beken trouwens meteen schuld. Want soms kan ik beide blagen echt wel even achter het behang plakken. Ben ik naarstig op zoek naar waar die ‘uitknop’ nou zit. Want van al dat ge”mama-mama-mama” en ge”nee-nee-nee”, dat gehuil, gejammer en gejengel… word ik af en toe echt hoorndol (daar is ze weer; die ontaarde moeder…)

Is het het waard? Oh ja, meer dan… dat dan weer wel. Want rijkdom… dat is het!  Ligt het spul nanelijk vredig te slapen? Dan kijk ik naar mijn beide mannetjes en word ik overspoeld met een gevoel van trots en liefde. Rijkdom, denk ik dan… pure, pure rijkdom!