Mama dagboek #26: babygat in mijn mamahand

In het pre-mama tijdperk wist ik redelijk goed wat sparen was, ik kon er prima mee overweg en had zowaar altijd een flinke financiële reserve achter de hand. Je weet het immers maar nooit. Nou dat nooit, dat is nou precies waar ik die buffer voor opbouwde. Nu, post-mama, is sparen een woord dat eigenlijk nauwelijks nog voorkomt in mijn woordenboek. Sterker nog de buffer waaraan ik eens zo hard werkte om deze steeds grotere vormen aan te laten nemen, slinkt. Nu slinkt die bufferige berg met geld niet dramatisch, maar laten we zeggen dat ik steeds meer moeite heb om deze op peil te houden, laat staan te laten groeien. Het hebben van een kindje zuigt je financieel een ietsie pietsie leeg. Klinkt natuurlijk meteen erg negatief en dat gezegd hebbende is het elke rotcent meer dan waard, maar toch. Sinds dat ik zoonlief op deze wereld heb gezet, heb ik mijzelf een gat in de hand toebedeeld ter grote van een baby. Letterlijk!

Lang verhaal kort, zo’n 80% van al mijn aankopen zijn babygerelateerd. Een ietwat uit de hand gelopen deel daarvan gaat rechtstreeks in kledingrook op. Maar ook babyvoeding, luiers en kinderopvang zijn drie zuigertjes die maar niet van mijn zuurverdiende centjes lijken af te kunnen blijven. Nu de babyvoeding langzaamaan vervangen wordt door grote mensen voedsel, slaat dit gelukkig niet meer zo’n hele grote deuk in mijn pakkie financiële boter. Mooi, zou je denken, dan hou je fijn weer wat over om te bufferen… Klaarblijkelijk werkt dat niet helemaal zo in mijn financiële logica en wordt dit extraatje onbewust meteen vertaalt naar meer ‘spending room’.

Nu ik merk dat zoonlief minder hard groeit is ook de need voor kleertjes wat aan het afnemen, betekent dat ik, met mijn ietwat dwangmatige koophobby, inmiddels een overvloed heb aan outfitjes voor de kleine blaag. Toch kon ik het afgelopen week weer niet laten. Waar ik pre-mama altijd wel een reden voor mijzelf kon bedenken waarom ik nou net dát ene basisstuk nodig had omdat het nog ontbrak in mijn garderobe, is dat nu volledig bijgesteld naar de mini garderobe van zoonlief. Zo kocht ik van de week een aantal leuke, printige rompers bij de Zeeman. En dat voor maar 2,- per stuk, kan je toch niet laten liggen? En oh ja, sokken, die heeft meneer ook alleen nog maar in maatjes waarbij de hakjes zich hebben verplaatst richting teentjes. Ook maar even in het winkelmandje dus… Ketjing!… Hoog tijd dus om het babygat in mijn mamahand maar weer eens wat te gaan sluiten. Zal moeilijk worden want het is allemaal zooo leuk?!