5x smerige gewoontes die je krijgt als je moeder wordt

Wij moeders, wij zijn maar ranzige wezens als je het mij vraagt. Want op het moment dat we ons kroost op deze wereld zetten, verdwijnt de meeste gene die nog in ons zat. Lees: wij smeren er wat aan af als moeder zijnde.

Van je kids kun je dus veel te veel verdragen als het op smeren aankomt. Zo snuffel je met enige regelmaat ongenegeerd aan poepluiers, sabbel je aan op de grond gevallen spenen en poets je snotneuzen schoon ‘with your bare hands’. Lees mee met de 5 smerigste gewoontes die je wanneer je moeder wordt ineens heel normaal gaat vinden.

Ongeneerd aan (baby)kontjes ruiken, is het een poepluier?

Voordat ik moeder werd, vond ik dat altijd zo kansloos? “Why”, vroeg ik mij af. Kun je dat zo niet ruiken dan? Melden ze zich niet gewoon vanzelf wanneer die warme substantie teveel aan hun billen begint te plakken? Nou, nee dus. En als je weet hoeveel werk het is om een luier te verschonen? Ruiken dus, in het openbaar, kan ons het schelen.

Speen op de grond gevallen? Die likken we zelf wel even schoon, lekker

En lekker is dat natuurlijk niet. Maar wanneer je geen water bij de hand hebt en dat ding op die griezelige, vol bacterie zittende grond is gevallen, moet je toch wat, niet waar? Conclusie: wij zijn een stuk resistenter dan onze kleine oogappels. Sabbelen dus!

Snot wegpoetsen met je blote handen (en stiekem afvegen aan je eigen broek)

Ook zo’n eentje in de categorie, ‘je moet toch wat.’ Want die snotterbengels verschijnen altijd op het moment dat je nét geen poetsdoekjes hebt ingepakt. Dan wordt zo’n vieze groene bel echt wel even mamakundig weggewerkt.

Je te pas en te onpas onder laten kwijlen, spugen en smeren

Ik snap ineens waarom er legio moederlijke wezens op deze aarde rondlopen die niet (meer) de moeite nemen zich ‘leuk’ en gezellig aan te kleden. Want voordat je überhaupt de deur uit bent is de melk al over je schouder gespuugd en het snot op peuterneushoogte in je broek geveegd. Ik kom dan ook geen dag meer ‘schoon’ aan op mijn werk. Witte of zwarte broek aan? Trek meteen maar weer uit. Want nu snap je pas waarom mensen zeggen “je ziet er zo goed alles op.”

Samen uit onder gesmeerd eet- en drinkgerei nuttigen

…Tja… peuterlief wil hier altijd heel lief zijn eten en drinken delen. Mét mama als het even kan. Ik krijg dus regelmatig vette, vieze glazen en bestek voorgeschoteld waaruit of waarvan ik dan heel lief ook even een slokje of hapje mag nemen. Als ik niet al resistent was, dan word ik dat vanzelf wel.

Gatver, mama zijn maakt soms echt het ergste in je los. Maar hé, het zijn je eigen kids niet waar? “Who cares!” Herken je dit?